Gedicht
Maud Vanhauwaert
Finger
I see a woman with a raised index finger. I ask ‘what are you pointing at’. She says ‘I’m not pointing, I’m asking a question’ _
I see a child with a raised index finger. ‘What’s your question’ I ask. The child says ‘I don’t have one, I’m feeling the direction of the wind’ _
I see a man with two raised index fingers. I say ‘the wind’s coming from over there’. ‘So?’ he shouts, ‘I’m drowning!’ He gasps for breath. Only now do I see that he’s treading water. ‘But there isn’t any water’ the child shouts. And the child pulls off the man’s pants and his willy points at me _
I see a child with a raised index finger. ‘What’s your question’ I ask. The child says ‘I don’t have one, I’m feeling the direction of the wind’ _
I see a man with two raised index fingers. I say ‘the wind’s coming from over there’. ‘So?’ he shouts, ‘I’m drowning!’ He gasps for breath. Only now do I see that he’s treading water. ‘But there isn’t any water’ the child shouts. And the child pulls off the man’s pants and his willy points at me _
© Translation: 2016, David Colmer
Vinger
Vinger
Ik zie een vrouw met een opgestoken wijsvinger. Ik vraag ‘waar wijst u naar’. Zij zegt ‘ik wijs niet, ik stel een vraag’ _
Ik zie een kind met een opgestoken wijsvinger. ‘Wat is je vraag’ vraag ik. Zegt het kind ‘ik heb er geen, ik voel de richting van de wind’ _
Ik zie een man met twee opgestoken wijsvingers. Ik zeg ‘de wind komt van ginds’. ‘En dan?’ schreeuwt hij ‘ik verdrink!’ Hij hapt naar adem. Nu pas zie ik dat hij watertrappelt. ‘Maar er is geen water’ schreeuwt het kind en het trekt de broek af van de man en zijn geslacht wijst mij aan _
Ik zie een kind met een opgestoken wijsvinger. ‘Wat is je vraag’ vraag ik. Zegt het kind ‘ik heb er geen, ik voel de richting van de wind’ _
Ik zie een man met twee opgestoken wijsvingers. Ik zeg ‘de wind komt van ginds’. ‘En dan?’ schreeuwt hij ‘ik verdrink!’ Hij hapt naar adem. Nu pas zie ik dat hij watertrappelt. ‘Maar er is geen water’ schreeuwt het kind en het trekt de broek af van de man en zijn geslacht wijst mij aan _
From: Wij zijn evenwijdig
Publisher: Querido, Amsterdam
Publisher: Querido, Amsterdam
Gedichten
Gedichten van Maud Vanhauwaert
Close
Vinger
Ik zie een vrouw met een opgestoken wijsvinger. Ik vraag ‘waar wijst u naar’. Zij zegt ‘ik wijs niet, ik stel een vraag’ _
Ik zie een kind met een opgestoken wijsvinger. ‘Wat is je vraag’ vraag ik. Zegt het kind ‘ik heb er geen, ik voel de richting van de wind’ _
Ik zie een man met twee opgestoken wijsvingers. Ik zeg ‘de wind komt van ginds’. ‘En dan?’ schreeuwt hij ‘ik verdrink!’ Hij hapt naar adem. Nu pas zie ik dat hij watertrappelt. ‘Maar er is geen water’ schreeuwt het kind en het trekt de broek af van de man en zijn geslacht wijst mij aan _
Ik zie een kind met een opgestoken wijsvinger. ‘Wat is je vraag’ vraag ik. Zegt het kind ‘ik heb er geen, ik voel de richting van de wind’ _
Ik zie een man met twee opgestoken wijsvingers. Ik zeg ‘de wind komt van ginds’. ‘En dan?’ schreeuwt hij ‘ik verdrink!’ Hij hapt naar adem. Nu pas zie ik dat hij watertrappelt. ‘Maar er is geen water’ schreeuwt het kind en het trekt de broek af van de man en zijn geslacht wijst mij aan _
From: Wij zijn evenwijdig
Publisher: 2014, Querido, Amsterdam
Publisher: 2014, Querido, Amsterdam
Finger
I see a woman with a raised index finger. I ask ‘what are you pointing at’. She says ‘I’m not pointing, I’m asking a question’ _
I see a child with a raised index finger. ‘What’s your question’ I ask. The child says ‘I don’t have one, I’m feeling the direction of the wind’ _
I see a man with two raised index fingers. I say ‘the wind’s coming from over there’. ‘So?’ he shouts, ‘I’m drowning!’ He gasps for breath. Only now do I see that he’s treading water. ‘But there isn’t any water’ the child shouts. And the child pulls off the man’s pants and his willy points at me _
I see a child with a raised index finger. ‘What’s your question’ I ask. The child says ‘I don’t have one, I’m feeling the direction of the wind’ _
I see a man with two raised index fingers. I say ‘the wind’s coming from over there’. ‘So?’ he shouts, ‘I’m drowning!’ He gasps for breath. Only now do I see that he’s treading water. ‘But there isn’t any water’ the child shouts. And the child pulls off the man’s pants and his willy points at me _
© 2016, David Colmer
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère