Gedicht
Nils Chr. Moe-Repstad
POISONING 16
We were already poisoned: changing in shapehasty to betray, we incinerated intimacy in all spaces
I would say what I should have said
in this and the previous century
but I entered into a contract with what I saw out the window
and chose the clouds
the We became homeless, I was the last emperor
don’t forget that when your fields have no end
down by the sea and the islands and the waiting boats
I lie among feathers and wait for sea eagles
no disease in that, no humiliations
and the atmosphere is flipped: the exosphere is lowest
‘when the lungs are acclimated
and I can jump so high that I become weightless
I will soar with the eagles’
the universe is expanding
but the contract I signed with the clouds
is witnessed and registered in our solar system
if you wait for the morning fog this summer
it will seep in from the south, over the sea
over the islands, over the long fields
and if you attach a plastic cloth between the rails
on the balcony, it will collect more humidity than the skin
and you can sign in water
with your ring finger or your lips
16e VERGIFTIGING
We waren al vergiftigd: veranderend van vorm,haastig in verraad, verbrandden we nabijheid in alle kamers
ik wilde zeggen wat ik had moeten zeggen
in deze en de vorige eeuw
maar ik ging een contract aan met wat ik uit het raam zag
en koos de wolken
het wij werd eigendomloos, ik was de laatste keizer
vergeet dat niet wanneer je velden oneindig zijn
tot aan de zee en de eilanden en de boten die wachten
ik lig in veren en wacht op de zeearenden
niets ziekelijks aan, niets vernederends
en de atmosfeer is omgekeerd: de exosfeer ligt onderop
‘als de longen eraan gewend zijn
en ik zo hoog kan springen dat ik gewichtloos word
zal ik zweven als de arenden’
het universum breidt zich uit
maar het contract dat ik heb ondertekend in de wolken
is bekrachtigd en geregistreerd in ons zonnestelsel
als je deze zomer op de ochtendmist wacht
komt hij vanuit het zuiden, over de zee
over de eilanden, de uitgestrekte velden
en bevestig je een plastic zeil om de zuilen
op het balkon, verzamelt dat meer vochtigheid dan de huid
en je kunt in water ondertekenen
met je ringvinger of je lippen
© Vertaling: 2017, Liesbeth Huijer
From: 19 vergiftigingen
Publisher: 2017, Azul Press, Maastricht, Amsterdam
From: 19 vergiftigingen
Publisher: 2017, Azul Press, Maastricht, Amsterdam
16. FORGIFTNING
Vi var allerede forgiftet: skiftende i formhastige i svik, forbrant vi nærhet i alle rom
jeg skulle si hva jeg burde sagt
i dette og forrige århundre
men laget en kontrakt med det jeg så ut av vinduet
og valgte skyene
vi-et ble eiendomsløst, jeg var den siste keiseren
glem ikke det når jordene dine er uendelige
ned mot havet og øyene og båtene som venter
jeg ligger mellom fjær og venter på havørnene
ingen sykdom i det, ingen ydmykelser
og atmosfæren er snudd: eksosfæren er nederst
«når lungene er tilvennet
og jeg kan hoppe så høyt at jeg blir jeg vektløs
skal jeg sveve som ørnene»
universet ekspanderer
men kontrakten jeg har skrevet i skyene
er bevitnet og tinglyst i vårt solsystem
venter du på morgentåken denne sommeren
siger den inn fra syd, over havet
over øyene, de langstrakte jordene
og fester du en plastduk mellom søylene
på balkongen, samler den mer fuktighet enn huden
og du kan signere i vann
med ringfingeren eller leppene
© 2014, Nils Chr. Moe-Repstad
From: 19 forgiftninger
Publisher: Flamme Forlag, Oslo
Audio recorded at the 46th Poetry International Festival in Rotterdam, 2015. Piano improvisation by Fulco Ottervanger
From: 19 forgiftninger
Publisher: Flamme Forlag, Oslo
Gedichten
Gedichten van Nils Chr. Moe-Repstad
Close
16e VERGIFTIGING
We waren al vergiftigd: veranderend van vorm,haastig in verraad, verbrandden we nabijheid in alle kamers
ik wilde zeggen wat ik had moeten zeggen
in deze en de vorige eeuw
maar ik ging een contract aan met wat ik uit het raam zag
en koos de wolken
het wij werd eigendomloos, ik was de laatste keizer
vergeet dat niet wanneer je velden oneindig zijn
tot aan de zee en de eilanden en de boten die wachten
ik lig in veren en wacht op de zeearenden
niets ziekelijks aan, niets vernederends
en de atmosfeer is omgekeerd: de exosfeer ligt onderop
‘als de longen eraan gewend zijn
en ik zo hoog kan springen dat ik gewichtloos word
zal ik zweven als de arenden’
het universum breidt zich uit
maar het contract dat ik heb ondertekend in de wolken
is bekrachtigd en geregistreerd in ons zonnestelsel
als je deze zomer op de ochtendmist wacht
komt hij vanuit het zuiden, over de zee
over de eilanden, de uitgestrekte velden
en bevestig je een plastic zeil om de zuilen
op het balkon, verzamelt dat meer vochtigheid dan de huid
en je kunt in water ondertekenen
met je ringvinger of je lippen
© 2017, Liesbeth Huijer
From: 19 vergiftigingen
Publisher: 2017, Azul Press, Maastricht, Amsterdam
Audio recorded at the 46th Poetry International Festival in Rotterdam, 2015. Piano improvisation by Fulco Ottervanger
From: 19 vergiftigingen
Publisher: 2017, Azul Press, Maastricht, Amsterdam
POISONING 16
We were already poisoned: changing in shapehasty to betray, we incinerated intimacy in all spaces
I would say what I should have said
in this and the previous century
but I entered into a contract with what I saw out the window
and chose the clouds
the We became homeless, I was the last emperor
don’t forget that when your fields have no end
down by the sea and the islands and the waiting boats
I lie among feathers and wait for sea eagles
no disease in that, no humiliations
and the atmosphere is flipped: the exosphere is lowest
‘when the lungs are acclimated
and I can jump so high that I become weightless
I will soar with the eagles’
the universe is expanding
but the contract I signed with the clouds
is witnessed and registered in our solar system
if you wait for the morning fog this summer
it will seep in from the south, over the sea
over the islands, over the long fields
and if you attach a plastic cloth between the rails
on the balcony, it will collect more humidity than the skin
and you can sign in water
with your ring finger or your lips
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère