Poetry International Poetry International
Gedicht

Hu Xudong

HUMPBACK WHALE

Two huge clouds droop from the sky
onto the ocean surface
and in that cleavage, a small fishing boat—
with a little steering it sprouts wings
and flies out
to chase seagulls,
drawing a new coastline.
The road is spiraling uphill,
lifting the ocean.
When we’re near the top, my thin retina
can’t embrace the ocean that looks heavy and dull
as my aged ancestors. I close my eyes.
Inside the car, the air conditioning blows out
piano fingers of cold air that play my arms
in recurrent invisible waves.
Under my skin streams out a large pod of humpback whales
raising their heads, spewing out
farewell to me,
as solemn as the standard scripts of the island.
 
(2010. Taiwan)

BULTRUG

De lucht die aan borsthypertrofie lijdt
gooit twee grote neerhangende zwarte wolken
naar het zeeoppervlak. In de borstgleuf, een kleine
vissersboot – hij draait
en krijgt vleugels, achtervolgt een zwerm meeuwen,
vliegt buiten het zicht van het autoraam
dat onophoudelijk de kustlijn herziet.
De zee wordt zwaarder naarmate de weg
verder omhoog draait, als we bijna boven op de top zijn
kan mijn dunne netvlies de zee,
log en mistroostig als mijn ouders generatie,
niet omvatten. Ik doe mijn ogen dicht.
De koude lucht die de airco van de auto blaast
speelt als de vingers van een pianist
heimelijk op mijn arm het zeewater
van Hualian; ik voel onder mijn huid
een grote groep bultruggen komen aanzwemmen,
ze richtten allemaal hun hoofd op en spuiten
een afscheid, deftig als het standaardschrift van het eiland.
 
Op de weg aan de oostkust van Taiwan, 26 mei 2010

座头鲸

罹患巨乳症的天空
把两大坨下垂的乌云甩到
海面上。乳沟中一艘
细小的渔船,一转舵
便长出了翅膀,追赶着
一群鸥鹭,飞出了
不断修正着海岸的车窗。
海的重量随盘旋上升的公路
而增加,快到山顶时
我单薄的视网膜已兜不住
那沉重且晦暗得如同父辈
的海。我闭上眼。
车里,空调吹出的冷气
像钢琴师的手指
暗自在我手臂上弹奏着
洄澜的海水,我感到
我皮肤下游来一大群座头鲸,
它们全都抬起了头,喷出
像正体字一样庄严的告别语。
 
2010/5/26 花东海岸公路
Close

BULTRUG

De lucht die aan borsthypertrofie lijdt
gooit twee grote neerhangende zwarte wolken
naar het zeeoppervlak. In de borstgleuf, een kleine
vissersboot – hij draait
en krijgt vleugels, achtervolgt een zwerm meeuwen,
vliegt buiten het zicht van het autoraam
dat onophoudelijk de kustlijn herziet.
De zee wordt zwaarder naarmate de weg
verder omhoog draait, als we bijna boven op de top zijn
kan mijn dunne netvlies de zee,
log en mistroostig als mijn ouders generatie,
niet omvatten. Ik doe mijn ogen dicht.
De koude lucht die de airco van de auto blaast
speelt als de vingers van een pianist
heimelijk op mijn arm het zeewater
van Hualian; ik voel onder mijn huid
een grote groep bultruggen komen aanzwemmen,
ze richtten allemaal hun hoofd op en spuiten
een afscheid, deftig als het standaardschrift van het eiland.
 
Op de weg aan de oostkust van Taiwan, 26 mei 2010

HUMPBACK WHALE

Two huge clouds droop from the sky
onto the ocean surface
and in that cleavage, a small fishing boat—
with a little steering it sprouts wings
and flies out
to chase seagulls,
drawing a new coastline.
The road is spiraling uphill,
lifting the ocean.
When we’re near the top, my thin retina
can’t embrace the ocean that looks heavy and dull
as my aged ancestors. I close my eyes.
Inside the car, the air conditioning blows out
piano fingers of cold air that play my arms
in recurrent invisible waves.
Under my skin streams out a large pod of humpback whales
raising their heads, spewing out
farewell to me,
as solemn as the standard scripts of the island.
 
(2010. Taiwan)
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère