NIGHT SONG

it’s night-time again, I stand listening, bowed
over my child beside her bed, so that I can
take a breath away with me, but all is still;
her nose appears to be quite free, there’s no
rattling, and it’s not completely dark here in
the room, but still I can’t see the rising or falling
of her cover without any doubt. everything is
uncertain in me as ever a twilight was that breaks
in through the blinds. barking next door and an
ambulance are signs that the world exists. I have
to believe it, it is easy; lay thee down now and
rest, and in the dawn we’ll hear the ring dove
again. its cry reminds me .. it’s august, my love.
all is still. all I know for certain is that the floor-
boards creak however carefully I move. it’s
happened; a brief twitch of her foot in her
sleep has touched her toy clock, it’s singing;
or was it my hand stroking over the cover.
just one quick whimper so that I can go.

NACHTLIEDJE

het is weer nacht, ik sta te luisteren aan
het bed van mijn kind, over haar gebogen
om een zuchtje adem mee te nemen, maar
alles stil; haar neus lijkt helemaal vrij te zijn
geen reutels meer en ook al is het hier niet     
volkomen duister in de kamer, toch kan ik
niet de deken op en neer zien gaan zonder
twijfel. in mij is alles ongewis zoals bij
schemerlicht dat door lamellen dringt.
een geblaf hiernaast, een ambulance zijn
tekens dat er een wereld is. ik moet het
geloven, het is makkelijk, morgenvroeg, als god
het wil, horen we weer de houtduif. haar roep
herinnert me .. het is augustus, schat van me,
alles stil. ik weet slechts zeker dat de planken
kraken, hoe voorzichtig ik me ook beweeg.
het is gebeurd; een korte trekking in de slaap,
haar voet raakte de speelgoedklok aan, hij zingt;
of was het mijn hand die langs de deken strijkt.
een kort gekreun slechts zodat ik weg kan gaan.

NACHTLIED

die nacht ist wieder da, ich stehe lauschend
über mein kind gebeugt an seinem bett, um
einen atemzug mit mir hinauszunehmen, aber
alles still; die nase scheint ganz frei zu sein
kein rasseln geht, u. ist es auch nicht völlig
finster hier im zimmer, so kann ich doch das
heben oder senken der bettdecke nicht ohne
zweifel sehen. in mir ist alles ungewiß wie je
ein zwielicht, das durch die lamellen dringt.
ein bellen nebenan, ein krankenwagen sind
zeichen, daß die welt besteht. ich muß es
glauben, es ist leicht, morgen früh, wenn gott
will, hören wir wieder die ringeltaube. ihr ruf
erinnert mich .. es ist august, mein liebling,
alles still. ich weiß nur sicher, daß die dielen
knarren, so vorsichtig ich mich bewegen mag.
es ist passiert; ein kurzes schlafeszucken mit
dem fuß rührte die spieluhr an, sie singt; oder
war es meine hand, die um die decke streicht.
ein kurzes wimmern nur, damit ich gehen kann.