BIJNA NIETS PAST VOLMAAKT IN DE SCHAAL

BIJNA NIETS PAST VOLMAAKT IN DE SCHAAL

Bijna niets past volmaakt in de schaal
van z’n woord; oorlog bijvoorbeeld
is te groot en ook ramp heeft het krap.

Zo nauw als zo’n stad om een huid
sluit: je weet dat er niets is
verdwenen, en als je na jaren een schacht

hakt naar dat verstopte
verleden, voel je terwijl je nog
hakt het oude al

steken. Wanneer je dan onverwacht nog
belandt in een ingericht huis, blind
op een muur stuit, krab je al gauw

lief naakt en schrijnend gedumpt
verlangen tevoorschijn; je schoont

het en zorgt hier en daar
voor wat pleister.