AUTORRETRATTO A LOS SEIS AÑOS

ZELFPORTRET OP ZESJARIGE LEEFTIJD

Een ruit scheidde de berg Altamirano
van mijn handen.

Een deur sloot de trap, die naar het dorp stormde,
buiten het klaslokaal.

Allemaal wilden ze naar binnen bij de Spaanse les:
de mus, de stenen, de es en het blauw van de hemel.

Mijn pen tekende de inheemse schooljuffrouw:
haar rafelige jurk, haar slonzige schoenen.

Ik leerde lezen zoals je leert leven:
jij, ik, vader, broer, de schaduw op de muur.

AUTORRETRATTO A LOS SEIS AÑOS

Un vidrio separaba el cerro Altamirano
de mis manos.

Una puerta dejaba afuera del salón de clases
a la escalera que se precipitaba en el pueblo.

Todos querían entrar a la clase de español:
el gorrión, las piedras, el fresno y el azul del cielo.

Mi lápiz dibujaba a la maestra campesina:
su vestido raío, sus zapatos deslenguados.

Yo aprendía a leer como se aprende a ser:
tú, yo, padre, hermano, la sombra en el pared.