CONVERSATION WITH MY DYING FATHER

GESPREK MET MIJN STERVENDE VADER

Uitgemergelde armen, versleten knieën,
tachtig jaar oud, haar dun en wit,
kaak beniger dan ik me herinnerde,
hoofd gebogen op zijn nek,
ogen open af en toe: hij luisterde,
Ik las mijn vader Intimations of Immortality
voor, een Ode van Wordsworth.
‘Met wolken van glorie achter ons aan
komen we van God die ons thuis is.’
‘Dat is prachtig,’ zei hij, ‘maar het is niet waar.

Toen ik een jongen was,’ ging hij verder, ‘hadden
we een huis in Boyd Street Newark New Jersey.
De achtertuin was een groot leeg stuk grond
vol struiken en hoog gras. Ik vroeg me altijd af
wat er achter die bomen stond.
Toen ik ouder werd, liep ik om het woonblok heen
en kwam erachter wat daar was, het was
een lijmfabriek.’

CONVERSATION WITH MY DYING FATHER

Wasted arms, feeble knees,
eighty years old, hair thin and white,
cheek bonier than I’d remembered,
head bowed on his neck,
eyes open now and then he listened,
I read my father Wordsworth’s
Intimations of Immortality Ode.
‘Trailing clouds of glory do we come
from God who is our home.’
‘That’s beautiful,’ he said, ‘but it is not true.

When I was a boy,’ he continued, ‘we had
a house on Boyd Street Newark New Jersey.
The backyard was a big empty lot full of bushes
and whole grass. I always wondered
what was behind those trees.
When I grew older, I walked around the block
and found out what was back there, it was
a glue factory.’