Your ash danced for a moment on the south wind

Your ash danced for a moment on the south wind
and dissolved over the dune, like a tear in the sea.
I hadn’t expected it, but it satisfied me:
when I come here in future, I’ll breathe you in!
 
Will I also sniff the scents again
of your hair, your perfume, your warm belly too?
Your mouth so long since I leant towards you
for a last kiss, and how pure it was then.
 
Now I kiss sky and sun and wind and cloud,
a blade of grass, a spring on a branch,
but also the longest and sharpest thorns,
 
and barbed wire and a broken glass,
so I will bleed, my darling one,
until all mankind sings of you.

Je as danste een moment op de zuidenwind

Je as danste een moment op de zuidenwind
en loste op boven het duin, als een traan in zee.
Ik had het niet verwacht, maar het viel me mee:
als ik hier voortaan kom, adem ik je immers in!
 
Zal ik dan ook de geuren weer opsnuiven
van je haren, je parfum en je warme schoot?
Je mond zo lang nadat ik naar je toe boog  
voor een laatste kus, en wat was hij zuiver.
 
Nu kus ik lucht en zon en wind en wolk,
een sprietje gras, een veertje aan een tak,
maar ook de langste en de scherpste doorns,
 
en prikkeldraad en een gebroken glas,
opdat ik bloeden zal, mijn lieveling,
tot de hele mensheid van je zingt.