TO SEE

Being visible did not give succour,
what was seen did not save, the vision
veiled the point of view, perspective drew
across the visual range like fog, and yet

you continuously knew you were a part
of what you observed, your participation
being a statement, your message had
mercy, your attention took note of

a lack of it, you hadn’t any desire
other than to be looked after by what you took
heed of, what you actually wanted was to make
what was noticeable notice your skills

in noticing things, in fact you required
that the river run you, the wind drop
you, the grass settle you down, the prayer
hear you, that you’d give thanks:

thanks to the share in all the profusion
granted you in the thus created inclusion
within which you withdrew in elevation
by receipt of repayment of dividend

in wishes manage one’s seeing – neither
farewell, nor victory, nor arrival
necessary, nor any old dreams,
but a new, tough, consuming kind of

desire: like learning to admire

ZIEN

ZIEN

Zichtbaar te zijn was geen toeverlaat,
het geziene borg niet, het visioen
verbloemde de visie, perspectief trok
als mist het gezichtsveld dicht, en toch

wist je onophoudelijk dat je deel had
aan wat je waarnam, je deelname was
een mededeling, je bericht ontfermde
zich, je aandacht was een zorg over

gebrek eraan, je had geen verlangen
dan te worden verzorgd door waar je
acht op sloeg, je wilde het opmerkelijke
eigenlijk opmerkzaam maken op je

opmerkingsgave, je vereiste in feite
dat de rivier je vervloeide, de wind je
stilviel, het gras je neervlijde, het
gebed je verhoorde, dat je dank was:

dank aan het aandeel van het al je weelde
geschonkene in het zo ontstane gedeelde
waarbinnen je wegviel in verheffing
door ontvangst van teruggave uit winst

aan wensen zo zien te beheren – geen
afscheid, geen zege, geen aankomst
langer, en ook geen oude dromen meer,
maar een nieuw, hard, verterend soort

begeren: als leren vereren