PATRIOTIC POEM

The cold makes me
a lair from fear
places a pillow of
downy drift
under my head
a blanket of snow
to swaddle me in

I’d lay my ear to
the cracking of the ice
in the hope of hearing it
retreat
if I didn’t know
I’d be frozen fast

The ice lets no one go

My country
a spread deathbed
my initials stitched
on the icy linen

GEDICHT OVER MIJN MOEDERLAND

De kou biedt me
bezorgd een hol aan
legt een kussen van
donzige sneeuw
onder mijn hoofd
de sneeuwvlakte
een laken om je in te wikkelen

Ik zou mijn oor bij
een barst in het ijs leggen
in de hoop
het te horen wijken
als ik niet wist
dat ik vast zou vriezen

Het ijs laat niemand los

Mijn land
een uitgestrekt doodsbed
mijn naam geborduurd
op een bevroren sloop

ÆTTJARÐARLJÓÐ

Kuldinn býr mér
híði úr kvíða
færir svæfil úr
dúnmjúkri drífu
undir höfuð mér
snjóbreiðan
voð að vefja um sig

Ég legði eyrun við
brestum í ísnum
í von um að
heyra hann hörfa
ef ég vissi ekki
að ég frysi föst

Ísinn sleppir engum

Landið mitt
útbreidd banasæng
nafn mitt saumað
í hélað ver