To the Nuclear Power Plants 2

I saw four hanged people:
lights, spiders on their threads –
mind like autumn, old light
flickering on and off in cold spaces

I saw four hanged people, delusion
shadows and autumn burning
in brushfires by the forest’s edge
branches of the wild apple tree

In ancestral jars
the sound of inaudible echoes
waiting till the storm of leaves,
until the storm of leaves is over

The dusky house in the woods
has walls as thick as axe blades,
half-closed shutters at the windows
and the light burns far less bright

Four compass points, in the branches
of the apple tree, four seasons
every one in autumn dress –
The wood’s edge looks frightful

Did it then seem as if the door departed,
that the door left home?
As a sail, billowing in the wind?
Come on. Doors don’t leave home

Aan de kerncentrales 2

Aan de kerncentrales 2

Ik zag vier gehangenen:
lampen, spinnen aan hun draden
de geest als de herfst, oude lamp
aan- en uitflakkerend in koude ruimten

Ik zag vier gehangenen, de waan
schaduwen en de herfst: brandend
in takkenvuurtjes langs de bosrand,
takken van de wilde appelaar

In voorvaderlijke kruiken
klinken echo’s niet te beluisteren,
wachtend tot de bladerenstorm,
tot de bladerenstorm voorbij is

Het schemerige huis in het bos
heeft wanden die bijlbladen lijken,
voor de ramen halfdichte luiken
en het licht brandt stukken zwakker

Vier windstreken, in de takken
van de appelboom, vier seizoenen
stuk voor stuk als herfst verkleed-
Vervaarlijk oogt de woudrand

Leek het toen dat de deur vertrok,
dat de deur van huis ging?
Als een zeil, bolstaand op de winden?
Loop heen. Deuren gaan niet van huis