Mirage

A pool of earth billows and steams in the summer sun.

Tombstones, flat slow barges, sail past me,
the cross a crooked mast.
There’s no wind, it is the sandy ground itself
that inches its way forward.
Where is the journey headed for, I want to ask.

There’s no answer.

Sitting on the quay wall on this strange Sunday afternoon
I see them disappear one by one.
They tilt over the edge of my vision
into the vortex of an hour-glass perhaps.

Who shall say.

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

Een plas aarde ligt te deinen en te dampen in de zomerzon.

Langs mij heen varen zerken, platte trage aken,
het kruis een scheve mast.
Er staat geen wind, het is de zandgrond zelf
die langzaam verder schuift.
Waarheen de reis gaat, wil ik vragen.

Er komt geen antwoord.

Zittend op de kaaimuur van deze vreemde zondagmiddag
zie ik hen één voor één verdwijnen.
Ze kantelen over het randje van mijn blikveld
in het draaikolkend keelgat van een zandloper misschien.

Wie zal het zeggen.