FEEDING TIME

Between sleeping and waking
in concrete made flesh
an early ear hears light approach
an early throat groans

uprise of startled rumps
to unbearable screeches
bound in tug belts
flaky foam and seething slaver

master hunger passes by
and dumps in the troughs
his meal cart reduces the cry
to an underground singing slobber

as if something human leaves the sty.

VOERTIJD

VOERTIJD

Tussen slapen en waken
in vleesgeworden beton
een eerste oor licht hoort naderen
een eerste keel gromt

opklim van aanslaande rompen
naar onuitstaanlijk gekrijs
in rukriemen vastgebonden
vlokschuim en ziedend kwijl

meester honger langsrijdt
en stort in de troggen
zijn meelwagen huilen herleidt
tot ondergronds zingend geslobber

alsof zich iets menselijks bevrijdt.