ROZA AND THE MOON

The moon is a boy and yet he’s cute
he peeps from under the clouds
but I sleep under the sheets.

He sings at an impossible hour:
‘Nought are the stars, nought is the moon
it’s off to bed the stars must soon
but it’s time to wax for Jack ’o Light Moon.’

He mangles in a loud voice:
‘Kirk, you’re no Adonis thinking
he’s at the centre of things.
Spock, your rusty starship
isn’t leaving anywhere at 25.00 hours
for the moon of Manakoora.’

Dim-witted owlets and rabbits
start the mousy-hair rocket
stew the piggy with the longest snout
for the moon is in the clouds, lies
asleep in my bed of roses.

Roza en de maan

Roza en de maan

De maan is een jongen en toch lief
hij kijkt onder de wolken
maar ik slaap onder de lakens.

Hij zingt op een onmogelijk uur:
‘Niets zijn de sterren, niets is de maan
sterren moeten slapen gaan
en wassen maar moet Jantje Maan.’

Hij mangelt met hoge stem:
‘Kirk, je bent geen adonis die nog in
het centrum denkt te staan.
Spock, je roestig sterrenschip
vertrekt nergens om 25 uur
naar de maan van Manakoora.’

Uilskuikens en konijnen
start de melkboerenhondenhaarraket
stoof het varken met de langste snuit
want de maan is in de wolken, ligt
te slapen in mijn rozenbed.