where was the aid?

where was the aid?
for hours we waited by the cogwheel.
wires snapped loose one by one, the belly
wasn’t going to make it.
what there was – a little empathy – dripped inside
like a liqueur.
no, dearest, we didn’t get there.
also, the time, the money,
everything scraped together and laid in your broken arms.
that’s how it had to be.
that’s how it ended.
let this, once and for all, be a lesson to you.

waar bleef de bijstand?

waar bleef de bijstand?
uren wachtten we nabij het tandrad.
draden schoten een na een los, de buik ging het
niet meer redden.
wat er was – een beetje meevoelen – drupte als een
likeurtje naar binnen.
nee, lieverd, we kwamen er niet.
ook de tijd, het geld,
alles bijeen geschraapt en gelegd in je gebroken armen.
zo moest het zijn.
zo liep het af.
laat voor eens en altijd dit een les voor je wezen.