Poem

Wim Hofman

Side by side

Déjeuner sur l\'herbe

at last
dear x reclining like a dream
on the grass in the shade
of the black mulberry
everything arrayed grapes
apples cheese soft butter
knife bread pot of golden clover honey
the bees blithe the wasps blithe and spiteful
glasses with the sun inside
ah her hair is down

she tastes the honey
licks her finger smacks
her lips practising a kiss
reprimands a wasp one finger in the air
her white silk blouse slips
easily from her shoulders
she keeps her arms wide
looking at her nipples with surprise
they look back and she
suspects that you are looking too
you are looking
the mulberries up in the tree
are jealous of hers the bees buzz
and so do the wasps a little higher

she smiles takes
your hand in her warm hands
can she read the future?
at that moment
a nearby wasp attacks a bee
buzzing fiercely, bee and wasp fall
fighting into the honey
don’t worry she says they’ll drown
but the wasp is tough and wins
suddenly biting off the head of the bee, ah,
that’s nature she says come here
she closes her eyes
and purses her lips you guess
they’re sweet

Déjeuner sur l\'herbe

het is zover
lieve x ligt als een droom
in het gras in de schaduw
van de zwarte moerbeiboom
alles is uitgestald trosje druiven
appels roomkaasje zachte boter
mesje brood potje gouden klaverhoning
de bijen blij de wespen blij en nijdig
glazen met de zon erin
ha haar haren los

zij snoept van de honing
likt aan haar vinger smekt
oefent zo een kusje
wijst berispend naar een wesp
haar witte zijden hemdje glijdt
gemakkelijk van haar schouders
zij houdt daarna
haar armen wijd zij kijkt
verbaasd haar tepels aan die kijken
terug en zij vermoedt dat jij
ook wel kijkt jij kijkt ook
de moerbeien daar boven in de boom
zijn jaloers op die van haar de bijen zoemen
de wespen ook een toontje hoger

zij glimlacht neemt
jouw hand in haar warme handen
kan zij de toekomst lezen?
op dat moment
valt vlakbij een wesp een bij aan
bij en wesp zij vallen beide heftig zoemend
vechtend in de klaverhoning
laat maar zegt zij ze zullen wel verdrinken
maar de wesp is taai en wint
bijt de bij ineens de kop af ach
dat is de natuur zegt zij kom
ze sluit haar ogen
en tuit haar lippen vermoedelijk
zijn ze zoet