GIVE ME THIS

GUN ME DIT

Ik dacht dat de kat van de buren terug was om korte
metten te maken met de uitvliegende roodborstjes onder
in hun nest diep in de dichte heg naast het huis,
maar wat kwam was veel vreemder, iets vloeibaars,
een beweging van spier en borstelhaar. Een bosmarmot
die slinks waggelend mijn tomaten kwam stelen, nog
groen in de ochtendschaduw. Ik zag haar druk
kauwen en, staand op haar achterpoten, volop
smullen van elke waterige hap. Waarom is mij geen
genot vergund? Een vreemde schrijft me om mijn mening
over lijden. Uit de mond getrokken prikkeldraad,
alsof hij me vraagt te knielen op de val van opgerolde
punten gebruikt voor oorlog en hekwerk. Liever
bekijk ik de bosmarmot van dichterbij en een geluid
ontsnapt me, een oprispinkje van vreugde dat ik bij het opstaan
niet had verwacht. Ze is een grappig wezentje en ernstig,
en ze overleeft zo goed als ze kan.

GIVE ME THIS

I thought it was the neighbor’s cat back
to clean the clock of the fledgling robins low
in their nest stuck in the dense hedge by the house
but what came was much stranger, a liquidity
moving all muscle and bristle. A groundhog
slippery and waddle thieving my tomatoes still
green in the morning’s shade. I watched her
munch and stand on her haunches taking such
pleasure in the watery bites. Why am I not allowed
delight? A stranger writes to request my thoughts
on suffering. Barbed wire pulled out of the mouth,
as if demanding that I kneel to the trap of coiled
spikes used in warfare and fencing. Instead,
I watch the groundhog closer and a sound escapes
me, a small spasm of joy I did not imagine
when I woke. She is a funny creature and earnest,
and she is doing what she can to survive.