This Soft White Page

We read cerebral light pollution, streetlights
on a world gone mad, with photons jumping from this black-on-white

colliding with the dark side it takes no longer than 150 milliseconds
to read a word (which word? – this word: word).

Every line of every letter fits every cortex perfectly, meaning is
burned into our brain – but poetry makes nothing happen

someone said who knew he was lying even before this poem
lit up smartly connected sections of the brain on scan.

Even analogue we’re binary: now the epic stories were declared dead
all that’s small gains meaning. This poem is also a biological incident

with possibly far-reaching consequences. We shifted our orbits
but haven’t got any closer. Words continue to count

in contracts, laws, on borders, on everyday paper crude deaths
occur for want of the applicable stamp. But poetry
fortunately makes nothing happen.
 

Deze zachte witte pagina

Deze zachte witte pagina

We lezen cerebrale lichtvervuiling, straatverlichting
op een volle wereld, fotonen springen van dit zwart op wit

botsen met de donkere kant het duurt niet meer dan 150 milliseconden
om een woord (welk woord? – dit woord: woord)

te lezen. Elke lijn van elke letter past perfect in de cortex, betekenis
wordt in ons brein gebrand – maar poëzie doet niets gebeuren

zei iemand die wist dat hij loog nog voor dit gedicht
op scan slim verbonden hersendelen deed oplichten.

Zelfs analoog zijn wij binair: nu de grote verhalen werden doodverklaard
wint al het kleins aan waarde. Ook dit gedicht is een biologisch incident

met mogelijk verstrekkende gevolgen. We verlegden onze banen
maar zijn geen stap dichter. Woorden blijven tellen

in contracten, wetten en grenzen op alledaags papier wordt er
ordinair gestorven bij gebrek aan de juiste stempel. Alleen poëzie
doet gelukkig niets gebeuren.