Vladimir Horowitz

Go on, sing, you arsehole,
scratch your brownest wart

Let Scriabin ejaculate
with his lisp  

into a posse of furs 
of chewed-over whores  

quietly smacking his lips
on the down-covered floors

Let banished years rattle
like salt crystal claptrap 

the walls are scores,
with anus, duck, encore.

You don’t dare, you don’t
dare, but adore

Vladimir Horowitz

Vladimir Horowitz

Zing dan, zing klootzak,
krab aan je bruinste wrat

Laat Scriabin slissend
klaarkomen

tussen een partij bont
verteerde hoeren

likkebaardend zwijgen
op met dons beklede vloeren

Laat verbannen jaren bonzen
als zoutkristallen zever

tegen muren, partituren
met anus, eend, encore.

Je durft niet, je durft
niet, maar geniet.