WEAN 1

     *

Never housed in picture frames: took suitcases 
lodged my little ones in them. They were
too alive for strangers’ eyes, too loud
for the silence that was expected

around me. I saved them prematurely
from pestering, deathtrap, being smacked
out of balance, because this is certain: lion and lamb
are no longer together. I bore

technicality after technicality, declared inadmissible, a
brief gasping for air while my breasts engorged
no mother no mother no

began to leak. Afraid, I longed
to latch on to necessity.



     **

But I couldn’t get rid of them, that’s why
I kept them in the suitcases.

Because it’s not like something you wear
on the outside, a T-shirt
pants you get tired of or wear out and

it’s not something like nails 
or hair that you cut off either: what you carried

inside you you don’t want to lose. So
those suitcases meant a sort of trip back to
another uterine darkness. What did they need

   with light in their closed eyes.

ZOG 1

ZOG 1

     *

Nooit in fotolijstjes: koffers genomen
mijn jonkies daarin ondergebracht. Ze waren
te levend voor vreemde ogen, te luid
voor de stilte die rond mij

verwacht werd. Ik heb ze voortijdig
gered van gepest, doodtrap, uit het lood
gemept, want zoveel is zeker, leeuw en lam dat
gaat niet meer samen. Ik baarde

vormfout op vormfout, niet ontvankelijk verklaarden, een even
happen naar adem, terwijl mijn borsten oververzadigd
nee moeder nee moeder nee

begonnen te lekken. Bang verlangde ik
mij vast te klampen aan noodzaak.



     **

Maar ik kon ze niet wegdoen daarom
heb ik ze in die koffers bewaard.

Want het is niet iets wat je zomaar
aan de buitenkant draagt, een T-shirt
broek die je zat wordt of slijt en

het is ook niet zoiets als nagels
en haren die je afknipt: wat je in je

droeg wil je niet kwijt. Vandaar dus
die koffers, een soort van op reis terug naar
een ander baarmoederdonker. Wat moesten ze nog

  met licht in hun ogen dicht.