A day like this that’s overcast and grey,

A day like this that’s overcast and grey,
at this same window, some five years away,
still at work, or done with it already
and just surviving, slow and steady,
 
perhaps still on my own, or tolerably
coupled, staring at the jinking
of the gulls buzzing the garden,
I’m sure I’ll suddenly be thinking
 
of you, as at this moment,
and I’ll hear your voice again,
but how faint, how faint,
 
it’s hard to hear it plain,
only when I write your words
do I read with a smile
 
simply my name.

Een dag als deze, druilerig en grijs,

Een dag als deze, druilerig en grijs,
aan ditzelfde raam, over een jaar of vijf,
nog altijd aan het werk, of dat al opgegeven
en alleen maar langzaam aan het overleven,
 
misschien nog steeds alleen, of draaglijk
met een ander, starend naar het zwenken
van de meeuwen laag boven de tuin,
moet ik vast plots aan je denken,
 
net als op dit moment,
en hoor ik weer je stem,
maar hoe zacht, hoe zacht,
 
nog maar amper te verstaan,
pas als ik je woorden opschrijf
lees ik met een glimlach
 
niets dan mijn eigen naam.