THE BALUSTRADE

Now the river can be seen
beyond the railings,
both balustrade
and river emerge clearly –
now the balustrade, a pair
of hands, and the river emerge . . .
 
My eyes, unstable water flasks,
my body, passion and skin
in a goose-bumped pattern
of advancing steps
go, go, go toward but
hesitate . . .
 
The skyscraper is the same life-giving bridge,
from above the people seem like a scattered river,
the people seen from above in actual size,
see
yourself
and now love your friend
as you love
yourself . . .
 
Now the river can be seen
and the balustrade, a pair of hands,
and the river emerge
and the balustrade and a pair of hands . . .
 
No, only the river . . .

DE RELING

nu was de rivier te zien
dan weer de reling en een stel handen
nu was de rivier te zien
dan weer de reling en een stel handen
nu was de rivier te zien . . .

mijn ogen: onzekere kolven van water gemaakt
mijn lichaam: hartstocht
een huiverende mal
een smokkeldeur
maar wel vertrouwd
en opgewassen
tegen iedere stap

een flat is als een brug: levenbrengend
de mensen van boven naar de rivier her en der
de mensen van boven – op ware grootte –
kijk
naar jezelf
en houd van je medemens
als van
jezelf

nu was de rivier te zien
dan weer de reling en een stel handen
nu was de rivier te zien
dan weer de reling en een stel handen

alleen de rivier was te zien . . .