A KISS

When you have word-deficiency diabetes,
Three teaspoonfuls of words
I put in your blood and mix them in well,
At the same time I blow in breath
So that I cool it quickly and
Then I put the edge of the cup
To my lips.

Meanwhile I hold the cup
With both hands,
Gripping it tight.

And when I put the empty cup
On the ground and from the bottom of it
I hear some hesitant
Sounds rising up,
I feel in them
The linguistic
Sweetness
Of the sugar I added.

EEN KUS

Als je last hebt van woordendiabetes
dan gooi ik drie theelepels woorden
in je bloed en roer flink.
Ik blaas er ook mijn ziel in
om je sneller te laten afkoelen en
je als een kop aan mijn lippen
te zetten.

Met beide handen
hou ik die kop
stevig vast.

En als ik de kop weer
neerzet en uit de diepte
onvatbare klanken
opvang,
dan vind ik in hen
de taalkundige zoetheid terug
van de suiker
die ik erin gooide.

კოცნა

როცა უსიტყვო დიაბეტი გაქვს
სამ ჩაის კოვზ სიტყვას
ვყრი შენს სისხლში და კარგად ვურევ.
თან სულსაც ვუბერავ,
მალე რომ შევაგრილო და
მერე ფინჯნის პირით
მივიყუდო პირზე.

ამ დროს ფინჯანი
ორივე ხელით მაქვს
მაგრად ჩაბღუჯული.

და როცა დაცლილ ფინჯანს
მიწაზე ვდგამ და მისი ფსკერიდან
ამოსული რამდენიმე დაუჯერებელი
ბგერა მესმის,
მე ვგრძნობ მათში
ჩემს მიერ ჩაყრილი შაქრის
ლინგვისტურ
სიტკბოს.