ESFANDAR MA 1578

where to?
referring to a forgetful body split in two
one half without limbs and a mouth, pulling away
one half just a talking face, pulling away
referring to the loved one sprouting in a flower pot
one path, one hundred separate judas trees
one hundred hopes of sucking the milk of life
spring spring spring one hundred summers
referring to a body that hoped for words far from the blast of its tongue
sauntering about with scratched feet
heavy with the defective weight of the aborted knees
hoping to travel both roads on one
the first with the mouth
the second on two feet
the first show show show-ann[2]
the second hand day show-ann[3]

by pulsing and trekking under the skin
by the dense sense of the forest
by the heaps of burning
referring to a flame
referring to a hundred flames
his brothers burning in hundreds in every “Take a knee, soldiers!”
his sisters burning in hundreds in every “On your feet!”
and the family? obviously
has lost a son to the War
and those killed in the war? obviously
feed on the forest soil
make guesses departing and seeping into the soil
dream of water seeping into the soil
wake up in the rotten bones of professors
become a bank manager in their brothers’ bone marrows
in their own sisters’ memories, that’s impossible
they choose their own flower pots

ESPENDAR MA 1578

Waarheen?
verwijzend naar het vergeten van een lichaam dat uit twee aparte delen bestond:
een helft die twee benen heeft, geen mond en wegloopt
een helft die een gezicht is, spreekt en wegloopt
het is een verwijzing naar een minnaar die uit de bloempot is opgebloeid
een pad, honderd gescheiden judasbomen
honderd gedachten over het zuigen aan de melk van het leven
lente lente lente honderd zomers
het is een verwijzing naar een lichaam dat dacht dat de schrammen van zijn voet elegant aan het lopen waren
ver van de explosie van woorden op zijn tong
door de ontoereikende last op zijn twee vallende knieën
dacht hij dat hij die beide paden op één manier op liep
de eerste met een mond
de tweede met twee benen
de eerste ‘gaan’
de tweede ‘opnieuw gaan’ 

in het kloppen en in het kruipen onder de huid
in het intense begrip van het bos
in de vele branden
met een verwijzing naar een vlam
met een verwijzing naar honderd vlammen

honderden keren verbranden van zijn broers tijdens ‘ZIT’
honderden keren verbranden van zijn zussen tijdens ‘STA OP’
en de situatie van de familie is al duidelijk!
ze hebben een martelaar
en de situatie van een martelaar is al duidelijk
hij voedt zich met de bodem van een bos
denkend dat zijn vertrek tot in de grond zou doordringen
hij ziet water dat zijn droom binnendringt
in de rotte botten van de professoren wakker wordt
in het beenmerg van zijn broer de directeur van de bank wordt
in de hersenen van zijn zus kan dat toch niet
en zij kiest haar eigen pot

1578 اسفندار ما

به کجا؟
اشاره به فراموشى تنى که دو پارۀ مجزا داشت:
نیمی که دو پاست دهان ندارد و دور می‌شود
نیمی که صورت است حرف می‌زند و دور می‌شود.
اشاره است به معشوقِ برشکفته از گلدان
یک راه، صد ارغوانِ جدا
صد پنداشت مکیدن از شیر زندگی
بهار بهار بهار صد تابستان
اشاره است به تنی که می‌پنداشت دور از انفجار زبانش به حرف
می‌خرامند خراشیده‌های پاش
از وزنِ ناقصِ دو سقط در زانوهاش
می پنداشت که هر دو راه را با یک راه می‌رود
اولی را با دهان
دومی را با دوپا
اولی شوشوشوئن[2]
دومی هنده شوئن[3]

درتپیدن و درنوردیدن در زیر پوست
در فهم متراکم جنگل
در انبوه سوزاندن
با اشاره به یک شعله
با اشاره به صد شعله
صد صد سوختن برادرهاش در "بنشین"
صد صد صد سوختنِ خواهرهاش در "برپا"
و خانواده هم که پیداست!
شهید داده‌است
و شهید هم که پیداست
از خاک یک جنگل تغذیه میکند
گمانه می‌زند رفتنش در خاک نفوذ می‌کند
آب می‌بیند در خواب نفوذ می‌کند
در استخوان فاسد اساتید بیدار می‌شود
در مغز استخوان برادرش رئیسِ بانک می‌شود
در مغز خواهرش که نمی‌شود
و گلدان خودش را انتخاب می‌کند
بوسه می‌زند
به کجا؟
به رنج لبش
به گردن اریب سبزه‌اش
به خیسی ترسهاش، رنجیده هاش
ساقه‌های گشوده از شفاش
به هر کدام از دو پاره‌های تابوتش یکی
به ارغوان جهیده از ورید گردنش، صد بار
روی دست بردنش هم که پیداست:
اشاره به رفتن
چادر به نیش گرفتن «مامِ خسته جه رافا»[4]
اشاره به رفتن
اخراج از دانشگاه
اشاره به رفتن
ببوس و نپرس به کجا
از یک راه
از صد ارغوان جدا.

[1]  Espendar ma

آخرین ماه در تقویم گیلکی که از 18 تیرماه شمسی شروع می‌شود. از آنجایی که دومین ماه تابستان است، در این ماه گوسفندان ماده تلف نمی‌شدند و سالم و فربه بودند. گیلکان به گوسفند ماده «اسپینه= Espine» می‌گفتند.

[2]« رفتن» به زبان گیلکی

[3]« باز هم رفتن» به زبان گیلکی

[4]  «مادر خسته از انتظار» به گیلکی