Patricia Jabbeh Wesley

Dr. Patricia Jabbeh Wesley is een Liberiaanse dichter, schrijver, professor en mensenrechtenactivist. Ze is de huidige Poet Laureate van Liberia.

Patricia Jabbeh Wesley vluchtte in 1991 voor de Liberiaanse burgeroorlog en vertrok van Liberia naar de VS, waar ze aan de Western Michigan University haar doctoraat in creative writing en literatuur behaalde. Ze begon op haar dertiende met het schrijven van poëzie en publiceerde in 1998 haar debuutbundel Before the Palm Could Bloom. Voor haar tweede publicatie Becoming Ebony (2003) ontving ze de Crab Orchard Award. Haar laatste dichtbundel, Praise Song for My Children: New and Selected Poems (2020), werd geëerd met de Theodore Roethke Memorial Poetry Prize, die door jurylid Pamela Uschuk werd omschreven als 'zeer spiritueel, woest en menselijk’.

De poëzie van Jabbeh Wesley behandelt thema's zoals de Afrikaanse diaspora en hybride identiteit, thuis en ontheemding, vrouwelijkheid en moederschap, waarbij haar toon voortdurend wisselt tussen verdriet en luchtigheid. Als overlevende van de Liberiaanse burgeroorlog geeft ze een stem aan de stemlozen. Zij doet dit als dichter en activist, maar ook door haar wetenschappelijke werk en als redacteur van de bloemlezing Breaking the Silence: Anthology of Liberian Poetry (2023).

Naast haar zes dichtbundels heeft Patricia Jabbeh Wesley gedichten gepubliceerd in verschillende tijdschriften, zoals Harvard Review, Prairie Schooner en New York Times Magazine, en won ze de Edward Stanely Poetry Prize voor haar gedichten My Name is Dawanyeno en When My Husband Prays, evenals de Levinson Prize voor de gedichten Healing Will Come en Black Woman Selling Her Home in America. Haar poëzie is vertaald in verschillende talen, waaronder het Spaans, Italiaans, Fins en Hebreeuws. Ze is momenteel werkzaam als professor Engelse taal en cultuur, creative writing en Afrikaanse literatuur aan Pennsylvania State University.