Kim Yideum

Kim Yideum vindt de gebruikelijke weergave van de geschiedenis te schoon en te netjes. Waar zijn de courtisanes gebleven, waarom praat niemand over de vrouwen die voor een ander leven kozen? In haar gedichten zoekt ze juist de duistere kanten van het leven op, de plekken en voorvallen waarover doorgaans geen verhalen naar buiten komen. In donkere steegjes schuren figuren tegen elkaar aan waarbij ze de fysieke realiteit van het contact niet schuwen. Het lichaam ís soms vies, nat en plakkerig en het is juist die imperfecte staat van zijn die Kim Yideum vol aandacht en verwondering beschrijft, zo beeldend dat je er als lezer haast ongemakkelijk van wordt. Sommige gedichten zijn kort, zacht en romantisch, sommigen zijn warrig als monologen van een onbetrouwbare verteller die zichzelf tegenspreekt. Waar haar personages soms hangerig zijn, verlangend naar schandalen en avontuur, zullen lezers en toehoorders van Yideums werk zich zeker niet snel vervelen.