Luis Chaves

Wat het werk van Chaves onderscheidt, is, onder andere, het spelen met registers - het alledaagse, metafysische, pseudo-wetenschappelijke, religieuze, historische en farmaceutische, om er een paar te noemen. Het bewegen tussen deze registers is bijtijds duizelingwekkend, opgehitst door myriaden referenties naar hoge en lage cultuur.

De kruisingen zijn geheimzinnig. In Monumentos ecuestres (Ruiterlijke monumenten), bijvoorbeeld, bestaat een dialoog uit The exorcist naast een verwijzing naar Kyrie, Rex. Het figuur van Leon Cortés, vermoedelijk de man in het monument uit de titel (‘wijzend naar een plaats / zonder historische waarde’), krijgt tegengewicht van een bende nep-heroïsche of niet-normatieve figuren: een travestiet, een kreupele, een eenling, homunculus, dief en tuinman, naast ‘de kinderen van de Tweede Republiek . . . die hun hoofd en borst en oksels scheren’, de werklozen (‘die anxiolsyten consumeren / gerold in een snoeppapiertje . . . [in] een bioscoop in de suburbs’) en de ouderen (‘onbeweeglijk’). 

Het werk speelt zich af in een ruimte die vaak vreemd of verontrustend is. Het is soms niet duidelijk of we in Buenos Aires, San José of Santa Teresa zijn. (Of misschien zelfs in Wyoming of New York.) Op het gebied van genre stuit men op dezelfde vragen. Het titelgedicht is een litanie, bestaande uit een mengsel van poëzie, proza en drama. Door de woordelijke representatie van televisie, fotografie, monumenten en film geeft het ook het proces van schrijven, spreken en het spelen van de individuele maatschappelijke rol weer (tot op de ‘mechanieken van een in beweging-gezette glimlach / door een signaal van de vreemdeling die het nam’). Misschien is het geen verrassing dat alles ‘off-center’, ‘obscuur’ en gedrenkt in de ‘waas van de drug’ is, totdat het gewone aan het sublieme begint te grenzen in een moment dat even vluchtig als onuitwisbaar is:

een paar minuten van oranje licht zijn over
ze vleien de silhouetten 
van de ouderen van het park, onbeweeglijk.
Dit is hoe het is of dit is hoe ik het uithoud
de verzachtende filter
van 10 mg Klonopin.
Bibliografie

Poëzie
El anónimo. Ediciones Guayacán, San José, 1996
Los animales que imaginamos. Conaculta, México, 1998; Ediciones Perro Azul, San José, 1998; Editorial Germinal, San José, 2013
Historias Polaroid. Ediciones Perro Azul, San José, 2001; Ediciones Perro Azul, San José, 2009 (uitgegeven met Asfalto. Un Road Poem)
Cumbia. Eloísa Cartonera, Buenos Aires, 2003; een chapbook door Chan Marshall
Chan Marshall..Visor, Madrid, 2005; Vox, Buenos Aires, 2011; Editorial Germinal, San José, 2012
Asfalto. Un Road Poem, Ediciones Perro Azul, San José, 2006; Ediciones Perro Azul, San José, 2009 (uitgegeven met Historias Polaroid); Ediciones Liliputienses, Madrid, 2012; Ediciones Lanzallamas, San José, 2012
Monumentos ecuestres. Editorial Germinal, San José, 2011
La máquina de hacer niebla. Vela de Gavia / La Isla de Siltolá, Sevilla, 2012
La foto / Das Foto. Tweetalige anthologie. Trans. Timo Berger. Editorial Hochroth, Berlin, 2012


Proza
Salvapantallas. Ediciones Lanzallamas, San José, 2014
300 páginas. Prosas. Ediciones Lanzallamas, San José, 2010
El mundial 2010. Apuntes. Editorial Germinal, San José, 2010




Bloemlezingen
Antología de la nueva poesía costarricense (ed.). Línea Imaginaria, Ecuador, 2001


Links


POETRY Magazine:
 http://www.poetryfoundation.org/poetrymagazine/poem/250970




PEN Poetry Series:
http://www.pen.org/poetry/snowelectricity


Circumference: A Journal of Poetry in Translation:
http://circumferencemag.org/?p=3161