Albert Bontridder

Zijn wijdlopige, experimentele schriftuur vol verrassende beelden en met verstomming slaande vergelijkingen is doortrokken van maatschappelijke en ethische probleemstellingen. Zo wijdde hij een bundel aan de Praagse Lente en het verzet tegen de autoriteit. De geproblematiseerde vaderfiguur, als traditionele vertegenwoordiger van macht en gezag, komt geregeld voor in zijn werk. Momenteel kent zijn werk een revival in Vlaanderen en toen Megen Molé (voormalig hoofdredacteur) vroeg een dichter te kiezen die ooit op het Poetry International Festival had opgetreden, maar nog geen lemma had op Poetry International Web was de keuze snel gemaakt.

In de bundel  Wonen in de vloed reflecteert Albert Bontridder over wat architectuur en poëzie voor hem tijdens zijn leven betekend hebben en nog steeds betekenen. De gedichten zijn overwegingen, standpuntbepalingen en bedenkingen bij een aantal gebouwen die hij ook in de bundel schetst. Op die manier worden heel wat van de gedichten die in deze bundel opgenomen zijn concreet en aanschouwelijk. Deze dichter is er zich van bewust dat een huis bewonen, noem het het huis van de poëzie, meer geborgenheid biedt dan het niet-thuis-zijn in de tijd. Niet voor niets opent de bundel met een Rilke-citaat: ‘Das ist die Sehnsucht: wohnen im Gewoge / und keine Heimat haben in der Zeit . . . ’, dat hem ook de titel van de bundel aanreikte. Bibliografie (selectie)

Gedichten 1942-1972, De Standaard-Van Kampen, Antwerpen/Baarn, 1973
Huizen vieren haat. Manteau, Brussel/Amsterdam,1979
Een oog te veel, Manteau, Brussel/Amsterdam,1984
De tuinen van Naxos, Druksel, Gent, 2004
Wonen in de vloed, Poëziecentrum, Gent,  2012

Prijzen (selectie)
1957: de Arkprijs van het Vrije Woord
1970: de Dirk Martensprijs
1972: de Jan Campertprijs

Links
Video van ‘Hommage aan Bontridder’, Poëziecentrum en Passa Porta
Tom Van Imschoot schreeft over Wonen in de vloed,  nY