Elizabeth Bishop

Elizbeth Bishop is geboren in Worcester, Massachusetts, en had een ongebruikelijke jeugd. Ze studeerde Engels op Vassar College en werd na haar afstuderen in 1934 een van Amerika’s grootste dichters van de 20e eeuw. Dankzij een onafhankelijk inkomen kon Bishop gedurende veel van haar leven veel reizen, wat vaak te zien is in haar gedichten. Haar eerste bundel poezie, North & South, werd in 1946 gepubliceerd.

Bishop’s studentenjaren waren van groot belang voor haar latere leven. Op Vassar College ontmoette ze Marianne Moore, een dichter die haar werk sterk zou komen te beinvloeden. Een andere grote invloed was de dichter Robert Lowell, hoewel zijn ‘bekentenis’ stijl wel erg verschilde van die van Bishop. Deze vriendschap werd grotendeels onderhouden door briefwisseling, want Bishop woonde bijna viertien jaar in Brazillië met haar partner Lota de Macedo Soares. De poëzie van Elizabeth Bishop is omschreven als “bijna schilderen”, en als hebbende “afstandelijke, omschrijvende, bewuste, onbeweegelijke qualiteiten”. Haar poëzie is bekend om zijn objectiviteit, omschrijving en precisie. Ze gebruikte haar privé leven weinig, en als ze dat wel deed dan altijd met tact.

Bishop publiceerde de bundel Poems: North & South. A Cold Spring in 1955, die de gedichten van haar eerste bundel en achttien nieuwe gedichten bevatte. Met deze bundel won zij de Pulitzer Prijs voor de Poëzie in 1956. Andere bundels van de dichter zijn onder andere Questions of Travel (1965) en The Complete Poems (1969). Nadat ze Brazillië had verlaten gaf de Nationale Boek Prijs winnares een aantal jaar college in het hoger onderwijs om haar inkomen te vergroten toen haar erfenis op raakte. In 1976 was Elizabeth Bishop de eerste vrouw, en enige Amerikaan, ooit om de Neustadt Internationale Prijs te winnen.

Elizabeth Bishop heeft poëzie beinvloed in de Verenigde Staten en over de hele wereld. Hoewel ze weigerde toe te staan dat haar gedichten in bundels van vrouwen poëzie werden gepubliceerd kan haar werk in vele algemene bloemlezingen gevonden worden. Bij het samenstellen van zo’n bloemlezing zie de dichter Averill Curdy zelfs dat “Elizabeth Bishop en Emily Dickinson de enige dichters lijken te zijn over wie iedereen het eens is”. Bishop identificeerde wel als feminist, maar niet als een feministische dichter, en wilde dat haar poëzie voor zijn eigen waarder werd beoordeeld en niet op basis van haar geslacht of sexualiteit. Meerdere dichters schrijven haar werk aan als een grote invloed door haar precisie, kunstige omschrijvingen en haar voortreffelijke veerspiegeling van de kleine kanten van het dagelijks leven. De dichter Tom Sleigh noemde haar invloed voor de “onderduikeling in de physieke wereld”, en het is de beknopte en originele weergave van de wereld waar zij voor herrinnerd wordt. Slechts drie jaar nadat ze het Poetry International Festival bijwonde, overleed Elizabeth Bishop aan een hersenbloeding in 1979.