SOURDINE

And if there is no longer any tenderness,
let us then pretend this tenderness
with blindfold hands and eyes half closed,
lying against each other like a frontier.

A word may then no longer be called a word,
but a mouthful of comforting silence;
and longing no longer the length of an arm,
but further, and more distant than a panoramic view

full of summer birds, music by Mendelssohn, a sfumato
derived from Da Vinci. You will swap your most beautiful pity
for my favourite sorrow; I, carefully taking time
to explore more deeply the fading of your body.

O, if there is then still tenderness,
this tenderness should be dreaded
like a very old wound. So much tenderness
no man could ever stand.

Sourdine

Sourdine

En als er geen tederheid meer is,
laten wij de tederheid dan veinzen
met geblinddoekte handen en geloken ogen,
liggend aan elkander als een grens.

Een woord mag dan niet langer een woord heten,
maar een mondvol troostvol verzwijgen;
en verlangen niet langer een armslag lang,
maar verder, weidser dan een vergezicht

vol zomervogels, muziek van Mendelssohn, een sfumato
aan Da Vinci ontleend. Jij zult je mooiste medelijden
ruilen met mijn liefste verdriet; ik, voorzichtig talmen
om het tanen van je lichaam dieper af te tasten.

O als er dan nog tederheid is,
laten wij de tederheid vrezen
als een zeer oud zeer. Zoveel tederheid,
daar kon geen mens ooit tegen.