Gedicht
Gerrit Kouwenaar
How does one kill time, inherit
How does one kill time, inheritthe poem that’s rolling in it, the nightingale is
striking down language with talons of steel
dust keeps blowing into the clock, snow
is keeping the afterbirth warm, freshly laid the egg
is unshelling itself on the red-hot slate
when love surrendered to death again, had spent
itself in someone else’s flesh, how
it would bleed if ink
were not so white –
© Translation: 1998, Gerrit Kouwenaar
From: helder maar grijzer. Gedichten 1978 - 1996
From: helder maar grijzer. Gedichten 1978 - 1996
Hoe besterft men de tijd, erft men
Hoe besterft men de tijd, erft men
het steenrijk gedicht, de nachtegaal slaat
met stalen nagels de taal dicht
steeds weer waait stof in de klok, sneeuw
houdt de moederkoek warm, legvers ontpelt
zich het ei op de gloeiende lei
als de liefde nog eenmaal bestierf, in ander
mans vlees zich verteerd had, hoe
zou het bloeden als inkt
niet zo wit was -
het steenrijk gedicht, de nachtegaal slaat
met stalen nagels de taal dicht
steeds weer waait stof in de klok, sneeuw
houdt de moederkoek warm, legvers ontpelt
zich het ei op de gloeiende lei
als de liefde nog eenmaal bestierf, in ander
mans vlees zich verteerd had, hoe
zou het bloeden als inkt
niet zo wit was -
© 1998, Gerrit Kouwenaar
From: helder maar grijzer. Gedichten 1978 - 1996
Publisher: Em. Querido's Uitgeverij b.v. Amsterdam,
From: helder maar grijzer. Gedichten 1978 - 1996
Publisher: Em. Querido's Uitgeverij b.v. Amsterdam,
Gedichten
Gedichten van Gerrit Kouwenaar
Close
Hoe besterft men de tijd, erft men
Hoe besterft men de tijd, erft menhet steenrijk gedicht, de nachtegaal slaat
met stalen nagels de taal dicht
steeds weer waait stof in de klok, sneeuw
houdt de moederkoek warm, legvers ontpelt
zich het ei op de gloeiende lei
als de liefde nog eenmaal bestierf, in ander
mans vlees zich verteerd had, hoe
zou het bloeden als inkt
niet zo wit was -
© 1998, Gerrit Kouwenaar
From: helder maar grijzer. Gedichten 1978 - 1996
From: helder maar grijzer. Gedichten 1978 - 1996
How does one kill time, inherit
How does one kill time, inheritthe poem that’s rolling in it, the nightingale is
striking down language with talons of steel
dust keeps blowing into the clock, snow
is keeping the afterbirth warm, freshly laid the egg
is unshelling itself on the red-hot slate
when love surrendered to death again, had spent
itself in someone else’s flesh, how
it would bleed if ink
were not so white –
© 1998, Gerrit Kouwenaar
From: helder maar grijzer. Gedichten 1978 - 1996
From: helder maar grijzer. Gedichten 1978 - 1996
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère