Gedicht
Anne Vegter
Personal message
You can’t see anything of it and its not contagious either.But... what did you say your age was, twenty?
The milky way galaxy turns around,
it seems behind my eyes.
This goddess puts not a hair’s breadth
in the way above: just let it shower.
Or falling stars.
Hope, for a bargain: you can grow old with it.
‘How to tell such a thing?’
The one in the white jacket’s crushingly counting his schedules
to no avail: she has got it, she has not got it,
she has not got it, she has got it.
That certain knowledge can compel another lie
in the form of emotion, the little sun
prods festively through the windows of the clinic.
The old man, probably a GP, would, after all, also, rather not.
His lousy job. To be twenty, ditto.
What about going to the park in the afternoon? Raping a birch?
Or after the subway filling your stomach at nice M&S
with plates of schnaps and string quintet ‘Correct’?
Mrs Vegter surprises an autonomous war-lust.
Now nothing said and a page blank
& whetting knives for going into the Lord.
For desirable.
Je ziet er niets van en ook niet besmettelijk.
Je ziet er niets van en ook niet besmettelijk.
Maar... uw leeftijd, zegt u, twintig?
Het melkwegstelsel keert zich om,
dunkt het achter mijn ogen.
Deze godin legt boven geen haarbreed
in de weg: laat het maar gieten.
Of vallende sterren.
Hoop, op een koopje: u kunt er oud mee worden.
‘Hoe breng je zoiets?’
Die in die witte jas telt verpletterend zonder nut
zijn schema’s na: ze heeft het, ze heeft het niet,
ze heeft het niet, ze heeft het.
Dat zeker weten nog een leugen afdwingt
in de gedaante van ontroering, het zonnetje
prikt feestelijk door de ramen der kliniek.
De oude man, een arts nog, had, immers, ook, liever niet.
Zijn hondenbaan. Twintig zijn, idem.
’s Middags dan maar een park in? Berkje verkrachten?
Of na de metro de maag bij prettig V&D gevuld
met borden schnaps en strijkkwintet ‘Correct’?
Mevrouw Vegter betrapt een autonome oorlogszin.
Nu niets gezegd en paginaatje wit
& messen wetten tegen in de Here gaan.
Want wenselijk.
Maar... uw leeftijd, zegt u, twintig?
Het melkwegstelsel keert zich om,
dunkt het achter mijn ogen.
Deze godin legt boven geen haarbreed
in de weg: laat het maar gieten.
Of vallende sterren.
Hoop, op een koopje: u kunt er oud mee worden.
‘Hoe breng je zoiets?’
Die in die witte jas telt verpletterend zonder nut
zijn schema’s na: ze heeft het, ze heeft het niet,
ze heeft het niet, ze heeft het.
Dat zeker weten nog een leugen afdwingt
in de gedaante van ontroering, het zonnetje
prikt feestelijk door de ramen der kliniek.
De oude man, een arts nog, had, immers, ook, liever niet.
Zijn hondenbaan. Twintig zijn, idem.
’s Middags dan maar een park in? Berkje verkrachten?
Of na de metro de maag bij prettig V&D gevuld
met borden schnaps en strijkkwintet ‘Correct’?
Mevrouw Vegter betrapt een autonome oorlogszin.
Nu niets gezegd en paginaatje wit
& messen wetten tegen in de Here gaan.
Want wenselijk.
Gedichten
Gedichten van Anne Vegter
Close
Je ziet er niets van en ook niet besmettelijk.
Je ziet er niets van en ook niet besmettelijk.Maar... uw leeftijd, zegt u, twintig?
Het melkwegstelsel keert zich om,
dunkt het achter mijn ogen.
Deze godin legt boven geen haarbreed
in de weg: laat het maar gieten.
Of vallende sterren.
Hoop, op een koopje: u kunt er oud mee worden.
‘Hoe breng je zoiets?’
Die in die witte jas telt verpletterend zonder nut
zijn schema’s na: ze heeft het, ze heeft het niet,
ze heeft het niet, ze heeft het.
Dat zeker weten nog een leugen afdwingt
in de gedaante van ontroering, het zonnetje
prikt feestelijk door de ramen der kliniek.
De oude man, een arts nog, had, immers, ook, liever niet.
Zijn hondenbaan. Twintig zijn, idem.
’s Middags dan maar een park in? Berkje verkrachten?
Of na de metro de maag bij prettig V&D gevuld
met borden schnaps en strijkkwintet ‘Correct’?
Mevrouw Vegter betrapt een autonome oorlogszin.
Nu niets gezegd en paginaatje wit
& messen wetten tegen in de Here gaan.
Want wenselijk.
Personal message
You can’t see anything of it and its not contagious either.But... what did you say your age was, twenty?
The milky way galaxy turns around,
it seems behind my eyes.
This goddess puts not a hair’s breadth
in the way above: just let it shower.
Or falling stars.
Hope, for a bargain: you can grow old with it.
‘How to tell such a thing?’
The one in the white jacket’s crushingly counting his schedules
to no avail: she has got it, she has not got it,
she has not got it, she has got it.
That certain knowledge can compel another lie
in the form of emotion, the little sun
prods festively through the windows of the clinic.
The old man, probably a GP, would, after all, also, rather not.
His lousy job. To be twenty, ditto.
What about going to the park in the afternoon? Raping a birch?
Or after the subway filling your stomach at nice M&S
with plates of schnaps and string quintet ‘Correct’?
Mrs Vegter surprises an autonomous war-lust.
Now nothing said and a page blank
& whetting knives for going into the Lord.
For desirable.
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère