Gedicht
Ellen Deckwitz
THE GRANDFATHER I DIDN’T HAVE
My grandfather gives me a tourof his urn, hangs up my coat
next to the family portrait and the rifle
as his back straightens itself.
The liver spots leach and lose their hue.
We change time into a squashed fly
on a newly-washed window.
He pulls me onto his lap, talking
about our kind. The Hades in our veins
that rages everything clean. The hole between
his eyes that swells with ink
and then closes. I curl up against him.
He nods, not believing
that in my ballpoint pen
there’s a bullet too.
© Translation: 2021,
DE GROOTVADER DIE IK NIET HAD
DE GROOTVADER DIE IK NIET HAD
Mijn grootvader leidt me rondin zijn urn, hangt mijn jas op
bij het familieportret en het geweer
terwijl zijn rug zich recht.
De levervlekken lopen leeg.
We veranderen tijd
in een platgeslagen vlieg
op een pasgewassen raam.
Hij neemt me op schoot, vertelt
over onze soort. De Hades in de aderen
die alles schoonwoedt. Het gat tussen
zijn ogen dat zich vol met inkt zuigt
en dat zich sluit. Ik kruip tegen hem aan.
Hij knikt, gelooft niet
dat er in mijn ballpoint
ook een kogel zit.
Gedichten
Gedichten van Ellen Deckwitz
Close
DE GROOTVADER DIE IK NIET HAD
Mijn grootvader leidt me rondin zijn urn, hangt mijn jas op
bij het familieportret en het geweer
terwijl zijn rug zich recht.
De levervlekken lopen leeg.
We veranderen tijd
in een platgeslagen vlieg
op een pasgewassen raam.
Hij neemt me op schoot, vertelt
over onze soort. De Hades in de aderen
die alles schoonwoedt. Het gat tussen
zijn ogen dat zich vol met inkt zuigt
en dat zich sluit. Ik kruip tegen hem aan.
Hij knikt, gelooft niet
dat er in mijn ballpoint
ook een kogel zit.
THE GRANDFATHER I DIDN’T HAVE
My grandfather gives me a tourof his urn, hangs up my coat
next to the family portrait and the rifle
as his back straightens itself.
The liver spots leach and lose their hue.
We change time into a squashed fly
on a newly-washed window.
He pulls me onto his lap, talking
about our kind. The Hades in our veins
that rages everything clean. The hole between
his eyes that swells with ink
and then closes. I curl up against him.
He nods, not believing
that in my ballpoint pen
there’s a bullet too.
© 2021,
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère