FULL SUN, YET, SUDDENLY THERE WAS

Full sun, yet, suddenly there was
the day that no one any longer dared celebrate.

Morning light slid over the square,
but we didn’t do the terraces.
We didn’t lie in the sun, or eat cake,
we didn’t wear fluorescent clothing, no,

we didn’t stroll amongst palms,
didn’t dream together by the finish line,
didn’t egg on at the edge of the playing field,
didn’t form a parade for minor victories
with our bodies.

We went to not a single concert, took no trains,
stayed away from fairs, shunned late-night shopping
shuffled along in sluggish queues at the supermarket
and tried to hide our faces.

Birthdays passed without parties.
We graduated, but without parties.
What should we wed without a party?

So New Year’s Day dawned without a drunken, wasted night,
the first of March without sun, the first of April without a fool, even on the first of May
we went on working with dusty faces.

We elected no new leaders,
warmed no new houses,
undressed in old streets
and sheltered under a canvas canopy.

We laid bricks, mixed mortar
and industriously began to build:

something meant to separate, something meant to structure
something meant to seal all round.

VOLLE ZON, EN TOCH, PLOTS WAS DAAR

Volle zon, en toch, plots was daar
de dag dat niemand nog durfde te feesten.

Ochtendlicht schoof over het plein,
maar we deden geen terrasjes.
We lagen niet in de zon, aten geen taart,
droegen geen fluorescerende kleren, nee,

we flaneerden niet langs palmbomen,
dromden niet samen naast de aankomstlijn,
joelden niet mee aan de rand van het grasveld,
vormden met onze lijven geen parade
van kleine overwinninkjes.

We gingen naar geen enkel concert, namen geen treinen,
bleven ver van jaarmarkten, winkelzondagen,
schoven in de supermarkt op lamlendige rijen
en probeerden ons gezicht te verbergen.

We verjaarden zonder feest.
We studeerden af, maar zonder feest.
Wat zouden we trouwen zonder feest?

Zo werd het 1 januari zonder een dronken, uitgevaagde nacht,
1 maart zonder zon, 1 april zonder vis, zelfs op 1 mei
bleven we arbeiden met bestofte gezichten.

We verkozen geen nieuwe leiders,
warmden geen nieuwe huizen,
kleedden ons uit in oude straten
en verborgen ons onder een afdak van doek.

We zetten stenen, roerden mortel
en begonnen noest te bouwen:

iets dat moest scheiden, iets dat moest ordenen,
iets dat beschermen moest rondom.