Gedicht
Joost Baars
anti-bird, mechanical american,
anti-bird, mechanical american,you, without a name in my tongue,
how come when I look at you I see myself
as a desert-dweller
whilst hovering above the city
where I live, you
reduce to sand,
powerful hand
taker of lives
where there is hardly any water,
from this water-land
I address you thirstily,
you don’t answer, extension
of what is less nameless
all the more undetectable
and therefore as monopolic as
death, where is your bzzzzzzz
when I close the curtains, turn off
the light tonight, which makes me sleep-
less, to all appearances recover
for yet another day
being of value in this desert-
economy, which you,
demiurge, high up
above us, grains, create and oversee?
© Translation: 2018, Astrid Alben
antivogel, jij met in mijn taal geen naam,
antivogel, jij met in mijn taal geen naam,
mechanische amerikaan,
hoe komt het dat ik mij als ik jou zie
woestijnbewoner waan,
en jij de stad waarin ik leef
erboven zwevend
reduceert tot zand,
machtige hand
die levens neemt
waar weinig tot geen
water is, ik richt mij
dorstig in dit waterland
tot jou, je antwoordt niet,
extensie van wat minder naamloos
des te meer onzichtbaar is
en daarom monopolisch als de
dood, waar is je bzzzzzzz
als ik vanavond mijn gordijnen sluit,
het licht, wat slapeloos maakt uit–
schakel, herstellen op het oog
voor weer een dag
van waarde zijn in de woestijnseconomie,
die jij daar,
demiurg, zo hoog
boven ons, korrels, schept en overziet?
mechanische amerikaan,
hoe komt het dat ik mij als ik jou zie
woestijnbewoner waan,
en jij de stad waarin ik leef
erboven zwevend
reduceert tot zand,
machtige hand
die levens neemt
waar weinig tot geen
water is, ik richt mij
dorstig in dit waterland
tot jou, je antwoordt niet,
extensie van wat minder naamloos
des te meer onzichtbaar is
en daarom monopolisch als de
dood, waar is je bzzzzzzz
als ik vanavond mijn gordijnen sluit,
het licht, wat slapeloos maakt uit–
schakel, herstellen op het oog
voor weer een dag
van waarde zijn in de woestijnseconomie,
die jij daar,
demiurg, zo hoog
boven ons, korrels, schept en overziet?
© 2017, Joost Baars
From: Binnenplaats
Publisher: Van Oorschot, Amsterdam
From: Binnenplaats
Publisher: Van Oorschot, Amsterdam
Gedichten
Gedichten van Joost Baars
Close
antivogel, jij met in mijn taal geen naam,
antivogel, jij met in mijn taal geen naam,mechanische amerikaan,
hoe komt het dat ik mij als ik jou zie
woestijnbewoner waan,
en jij de stad waarin ik leef
erboven zwevend
reduceert tot zand,
machtige hand
die levens neemt
waar weinig tot geen
water is, ik richt mij
dorstig in dit waterland
tot jou, je antwoordt niet,
extensie van wat minder naamloos
des te meer onzichtbaar is
en daarom monopolisch als de
dood, waar is je bzzzzzzz
als ik vanavond mijn gordijnen sluit,
het licht, wat slapeloos maakt uit–
schakel, herstellen op het oog
voor weer een dag
van waarde zijn in de woestijnseconomie,
die jij daar,
demiurg, zo hoog
boven ons, korrels, schept en overziet?
© 2017, Joost Baars
From: Binnenplaats
Publisher: 2017, Van Oorschot, Amsterdam
From: Binnenplaats
Publisher: 2017, Van Oorschot, Amsterdam
anti-bird, mechanical american,
anti-bird, mechanical american,you, without a name in my tongue,
how come when I look at you I see myself
as a desert-dweller
whilst hovering above the city
where I live, you
reduce to sand,
powerful hand
taker of lives
where there is hardly any water,
from this water-land
I address you thirstily,
you don’t answer, extension
of what is less nameless
all the more undetectable
and therefore as monopolic as
death, where is your bzzzzzzz
when I close the curtains, turn off
the light tonight, which makes me sleep-
less, to all appearances recover
for yet another day
being of value in this desert-
economy, which you,
demiurge, high up
above us, grains, create and oversee?
© 2018, Astrid Alben
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère