Gedicht
Fatemeh Ghahremani
Charger
The plug in my heartAnd my joy is charging
When it reaches a hundred
A woman blows a fuse
Who is chopping me
like a leak into pieces
And throws in the soup
She cooks for the house master
A house master with a cutting tongue
Before he chops me to smaller pieces
Under his decaying teeth
Calling the woman who lives in the saucepan
And leans on the most broad-shouldered house
She combs her hair
And as she gives over her lips
I peel the skin off my lip
And throw it
Like a torn pair of knickers
But again I hear
The voice of a woman
Manlier than the house
Don't you do it son of a bitch!
I have given birth here in the soup
My new born
Like electricity
Keeps going on and off
Welcome my daughter
To the world under the teeth
Welcome
© Translation: 2017, Abol Froushan
شارژ
شارژ
دو شاخه در دلم
و شادی‌ام توی شارژ
به صد که می‌رسد
برق از سر زنی می‌پرد
که مثل شاتره زیر دست
ریز ریزم می‌کند
و می‌ریزدم در آشی
که می‌پزد برای آقا
آقایی که زبانش زخم می‌زند
پیش از آنکه ریزترم کند
زیر دندان کرم خورده‌اش
و زن که زندگی می‌کند توی قابلمه
لم می دهد به چارشانه ترین خانه
موهاش را شانه می کند
و همچنان که دارد می دهد لب
پوست لبم را می کنم
مثل شورتی زخمی
پرتش مى كنم
ولى باز می شنوم
صدای زنی را
مردانه تر از خانه
نکن پدرسگ!
من اینجا توی آش زاییده‌ام
نوزادم
مثل برق
هی قطع می شود و هی وصل
خوش آمدی دخترم
به دنیای بین دو دندان
به صد که می‌رسد
برق از سر زنی می‌پرد
که مثل شاتره زیر دست
ریز ریزم می‌کند
و می‌ریزدم در آشی
که می‌پزد برای آقا
آقایی که زبانش زخم می‌زند
پیش از آنکه ریزترم کند
زیر دندان کرم خورده‌اش
و زن که زندگی می‌کند توی قابلمه
لم می دهد به چارشانه ترین خانه
موهاش را شانه می کند
و همچنان که دارد می دهد لب
پوست لبم را می کنم
مثل شورتی زخمی
پرتش مى كنم
ولى باز می شنوم
صدای زنی را
مردانه تر از خانه
نکن پدرسگ!
من اینجا توی آش زاییده‌ام
نوزادم
مثل برق
هی قطع می شود و هی وصل
خوش آمدی دخترم
به دنیای بین دو دندان
خوش آمدی
Gedichten
Gedichten van Fatemeh Ghahremani
Close
شارژ
دو شاخه در دلم
و شادی‌ام توی شارژ
به صد که می‌رسد
برق از سر زنی می‌پرد
که مثل شاتره زیر دست
ریز ریزم می‌کند
و می‌ریزدم در آشی
که می‌پزد برای آقا
آقایی که زبانش زخم می‌زند
پیش از آنکه ریزترم کند
زیر دندان کرم خورده‌اش
و زن که زندگی می‌کند توی قابلمه
لم می دهد به چارشانه ترین خانه
موهاش را شانه می کند
و همچنان که دارد می دهد لب
پوست لبم را می کنم
مثل شورتی زخمی
پرتش مى كنم
ولى باز می شنوم
صدای زنی را
مردانه تر از خانه
نکن پدرسگ!
من اینجا توی آش زاییده‌ام
نوزادم
مثل برق
هی قطع می شود و هی وصل
خوش آمدی دخترم
به دنیای بین دو دندان
به صد که می‌رسد
برق از سر زنی می‌پرد
که مثل شاتره زیر دست
ریز ریزم می‌کند
و می‌ریزدم در آشی
که می‌پزد برای آقا
آقایی که زبانش زخم می‌زند
پیش از آنکه ریزترم کند
زیر دندان کرم خورده‌اش
و زن که زندگی می‌کند توی قابلمه
لم می دهد به چارشانه ترین خانه
موهاش را شانه می کند
و همچنان که دارد می دهد لب
پوست لبم را می کنم
مثل شورتی زخمی
پرتش مى كنم
ولى باز می شنوم
صدای زنی را
مردانه تر از خانه
نکن پدرسگ!
من اینجا توی آش زاییده‌ام
نوزادم
مثل برق
هی قطع می شود و هی وصل
خوش آمدی دخترم
به دنیای بین دو دندان
خوش آمدی
Charger
The plug in my heartAnd my joy is charging
When it reaches a hundred
A woman blows a fuse
Who is chopping me
like a leak into pieces
And throws in the soup
She cooks for the house master
A house master with a cutting tongue
Before he chops me to smaller pieces
Under his decaying teeth
Calling the woman who lives in the saucepan
And leans on the most broad-shouldered house
She combs her hair
And as she gives over her lips
I peel the skin off my lip
And throw it
Like a torn pair of knickers
But again I hear
The voice of a woman
Manlier than the house
Don't you do it son of a bitch!
I have given birth here in the soup
My new born
Like electricity
Keeps going on and off
Welcome my daughter
To the world under the teeth
Welcome
© 2017, Abol Froushan
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère