NO OBJECTION, NO SOUND EITHER

I saw spring come and wondered
how we should embark on this
new, ever-recurring time.

I played a song that had fallen between us
and broke because we were arguing fiercely.

The sun had come back and the neighbours
were puffing away through the music.
Enough wind to blow a life clean.

I washed the clothes
that you’ll never wear again.

I saw you off, said goodbye to you
explained to you that the flowers and the visits
wanted to mean everything.
You made no objection, no sound either.

I went home to put it all in place
and to wait and see what the chairs and the bed
and the empty space in your coat
want to mean.

GEEN BEZWAAR, OOK GEEN GELUID

GEEN BEZWAAR, OOK GEEN GELUID

Ik heb de lente zien komen en me afgevraagd
hoe we aan die nieuwe eeuwig terugkerende tijd
moesten beginnen.

Ik heb een lied gedraaid, dat tussen ons in gevallen was
en kapot ging, door er hard over te kibbelen.

De zon stond er weer en de buren dampten
boven de muziek uit.
Genoeg wind om een leven schoon te blazen.

Ik heb de kleren gewassen
die jij nooit meer zult dragen.

Ik heb je weggebracht, gedag gezegd
je uitgelegd dat de bloemen en het bezoek
alles wilden betekenen.
Jij maakte geen bezwaar, ook geen geluid.

Ik ben naar huis gegaan om alles op z’n plaats te leggen
en af te wachten wat de stoelen en het bed
en de leegte in jouw jas
willen bedoelen.