The Dog\'s Dinner

Het eten van de hond

Een oude vrouw was net het eten van haar hond aan het klaarmaken toen zij
besloot het algehele verval der dingen nog eens te aanschouwen door haar
raam op het westen.
Ja, daar bloedt de oude zon en sterft in het kraambed.
In het oosten komt het anemische kind op, doodgeboren...

Wanneer zij terugkeert naar de pan waarin zij het eten van haar hond klaar-
maakt, ontdekt ze dat het haar hond is die ze aan het klaarmaken is voor het
eten van haar hond.
Heel eigenaardig dat wanneer je het eten van een hond klaarmaakt je diezelfde
hond klaarmaakt voor wie je het eten aan het klaarmaken was...

Ze haalt de dampende pan van het fornuis en zet hem op de vloer en denkt, de
hond zal vanavond niet eten, denkt, de hond kan niet zichzelf opeten...

Ze zet een stoel bij de pan, en zit daar haar voeten te weken, ziet haar
hond rond enkels drijven in de nevel die opstijgt van zijn eten.

Ze denkt, als ik de hond heb klaargemaakt, hoe komt het dat ik dan mezelf
niet heb klaargemaakt?... De volgende keer misschien...?

The Dog\'s Dinner

An old woman was just cooking her dog's dinner when she decided to
review the general decline of things in her west window.
Yes, there the old sun bleeds and dies of childbirth.
In the east the anemic child rises, stillborn . . .

When she turns back to the pot where she cooks her dog's dinner she
discovers that it is her dog that she is cooking for her dog's dinner.
How strange that when cooking a dog's dinner one cooks the very dog
for whom the dinner was being cooked . . .

She takes the steaming pot off the stove and puts it on the floor, think-
ing that the dog will not be having its dinner tonight, thinking that the
dog cannot eat itself . . .

She draws a chair to the pot, and sits there soaking her feet, seeing her
dog floating at her ankles in the mist that rises from his dinner.

She thinks, if I cooked the dog, how is it I didn't cook myself? . . .
Perhaps next time .  .  .?