A World Where News Travelled Slowly

Een wereld waar nieuws langzaam doordrong

Het kon van maandag tot donderdag en
drie paarden kosten. De inkt was onregelmatig,
de letters te dicht op elkaar, papier gescheurd op de vouw.
Gevlekt door het leer en het zweet van de reis
nam de omslag iedere weersverandering op,
evenals het zout en het vet van de ruiter
die het overhandigde met een kans van vier dagen
dat dingen er nu anders voorstonden en terwijl het hoofd
maar had te luisteren, kon het hart wachten.

De semafoor werd uitgevonden in een tijd van revolutie;
het oordeel in een zwaai van de verticale arm.
Het nieuws verspreidde zich letter na letter, langs een keten
van torens, elk gebouwd op telescoop-afstand van de volgende.
Het kletterend mechaniek van de telegraaf met zes sluiers
had nog drie man nodig met al hun variabelen
gevoegd bij die van het licht en het weer,
om te lezen, vast te leggen en de boodschap door te geven.

Nu zijn woorden sneller, kleiner, moeilijker
... wij praten bijna in elkaars armen.
Wat voor kans heeft mijn stem, gecodeerd en samengeperst,
om jouw stem te bereiken, onveranderd, en geen spoor na te laten?
Netten vernauwen zich over de lucht en de zeebodem.
Toen Londen contact maakte met New York
was er zo’n vuurwerk dat City Hall vlam vatte.
Het had tot de grond toe kunnen afbranden.

A World Where News Travelled Slowly

It could take from Monday to Thursday
and three horses. The ink was unstable,
the characters cramped, the paper tore where it creased.
Stained with the leather and sweat of its journey,
the envelope absorbed each climatic shift,
as well as the salt and grease of the rider
who handed it over with a four-day chance
that by now things were different and while the head
had to listen, the heart could wait.

Semaphore was invented at a time of revolution;
the judgement of swing in a vertical arm.
News travelled letter by letter, along a chain of towers,
each built within telescopic distance of the next.
The clattering mechanics of the six-shutter telegraph
still took three men with all their variables
added to those of light and weather,
to read, record and pass the message on.

Now words are faster, smaller, harder
...we’re almost talking in one another’s arms.
Coded and squeezed, what chance has my voice
to reach your voice unaltered and to leave no trace?
Nets tighten across the sky and the sea bed.
When London made contact with New York,
there were such fireworks, City Hall caught light.
It could have burned to the ground.