KUMST

The simple branch and its adjectives: swaying,
gently-moving, densely-leafed, long-stretched-out.
Beneath the branch couples walking and reading poems
to each other from their mobile phones; at their backs
the after-glow of open-air stages, sobriety
wet with rain.

Beginning the park by stepping. With every glance
letting grass shoot up, asphalt paths winding, binding
the bridges into bows. Blinked once, the tulip bursts open.
Heads appear above the bushes, wreathed round
with highly complex hairdos, their bodies for seconds
plump and green.

Then stiletto heels, crocheted pullovers and blazing nylon scarves,
flame and sword. Park is the body of the thought and I,
God’s garden consultant, discuss the fact that each
generation creates its own world or is uprooted by the way
it takes a stroll. Bodies walking on, completely lost in thought,
past bushes.

KUMST

De eenvoudige tak en zijn bijvoeglijke naamwoorden: buigzaam,
zacht-bewogen, dicht-bebladerd, lang-gestrekt.
Onder de tak lopen koppels en lezen elkaar
gedichten voor van hun mobieltjes; in hun rug
nagloeiende openluchttheaters, natgeregende
nuchterheid.

Het park met passen beginnen. Bij iedere blik
gras tevoorschijn laten schieten, asfaltpaden doen krinkelen, bruggetjes
tot een strik binden. Eén keer geknipperd, de tulp gaat open.
Koppen verschijnen boven de struiken, omvlochten
door erg ingewikkelde kapsels, hun lichaam secondelang
mollig en groen.

Vervolgens naaldhakken, gehaakte truien en laaiende sjaals van perlon,
vlam en zwaard. Park is het lichaam van de gedachte en ik,
Gods tuinadviseur, praat over het gegeven dat elke
generatie door haar spelemeien wereld voortbrengt of
wordt ontworteld. Lichamen lopen, in gedachten helemaal bij struiken,
verder.

KUMST

Der einfache Zweig und seine Beiwörter: schwank,
sanft-bewegt, dick-belaubt, lang-gestreckt.
Unter dem Zweig gehen Paare und lesen einander
Gedichte von ihren Mobiltelefonen; im Rücken
nachglühende Freilichtbühnen, regennasse
Nüchternheit.

Den Park mit Schritten beginnen. Mit jedem Blick
Gras emporschießen lassen, Asphaltwege winden, die Brücken
zu Schleifen binden. Einmal geblinzelt, die Tulpe klappt auf.
Köpfe zeigen sich über den Büschen, umflochten
von sehr komplizierten Frisuren, ihr Leib für Sekunden
füllig und grün.

Dann Bleistiftabsätze, Häkelpullover und lodernde Perlonschals,
Flamme und Schwert. Park ist der Leib des Gedankens und ich,
Gottes Gartenberater, bespreche den Umstand, daß jede
Generation durch ihr Lustwandeln Welt erzeugt oder
entwurzelt wird. Leiber gehn, ganz in Gedanken an Büsche,
weiter.