Memory of Andritsena

Especially that night-time barking from the valley
stayed with you, the night was warm there
and without cars. The odd owl hooted,
a roving call. Did you think then of the men
on the market square by the plane tree? No,
you savoured the silence and the sleeplessness,
spiritually in the dark, listening
scarcely embodied. That stayed with you.
The temple after a long drive that morning,
no one was there save in your fantasy
no smell or shape of a spirit,
just its aura. With goats, no goatherds,
scattered on the sides of higher mountains,
the temple lonely as an empty dwelling –
that stayed with you – but beautiful, almost holy.

Now your memory, here, on this flat
Groningen land, in this house in the wind,
inhospitable: here you’re like someone
at home, not wishing to fear
what’s to come, though it’s much in your thoughts.
But then, to fall asleep, there is
Andritsena,
with images that take over
existence from you.

Herinnering aan Andritsena

Herinnering aan Andritsena

Vooral dat hondegeblaf 's nachts uit het dal
bleef je bij, warm was de nacht daar
en zonder auto's. Soms riep er een uil,
een zwervende roep. Dacht je toen aan de mannen
op het marktplein bij de plataan? nee,
je genoot van de stilte, de slapeloosheid,
geestelijk was je in het donker, luisterend
nauwelijks lichaam. Dat bleef je bij.
De tempel na lange rijtocht die ochtend,
niemand was er dan in je verbeelding
als geur noch gedaante een godheid,
zijn sfeer slechts. Met geiten, geen herders,
verspreid op de flanken van hogere bergen,
de tempel een leegstaande woning zo eenzaam –
dat bleef je bij – maar mooi, haast heilig.

Nu je herinnering, hier, op dit vlakke
groninger land, in dit huis op de wind,
onherbergzaam: hier ben je als iemand
die thuis is, niet bang voor wat komt
wil je zijn, al denk je daar vaak aan.
Maar dan, om in te slapen, is er
Andritsena,
met beelden die overnemen
van jou het bestaan.