DING EN ONDING

DING EN ONDING

DING EN ONDING

‘Wat ben jij toch een vreemdeling,’
sprak op een dag het kwieke ding,

‘vier bultjes puilen uit je bast,
een haak, zes veertjes en een kwast,

drie halve glimmers en een draan
met warpe ganeken eraan-

van zo veel deeltjes raar en klein
moet u wel uiterst nuttig zijn.’

‘Nuttig?’ vroeg het onding zacht,
‘daar had ik nog niet aan gedacht,

vooral omdat ik van dit woord
tot nu toe nog niet had gehoord.

Wel werd ik wild genoemd, leuk, zoet,
of welig, ach en een keer goed.’

‘Een onding dus!’ knarste het ding
terwijl het langzaam draaien ging,

‘ik daarentegen dien altijd,
en met gepaste bitterheid.’

Die nacht nog werd van al dat nut
het ding onjuist en uitgeput.

Toen ging het onding daarentegen
open, zwijgend en verlegen.

En de dingen die het openbaarde
waren de nuttigste ter aarde.

                    MORAAL

Is het onding soms te dicht
beschouw het dan in minder licht.