AZT MONDJA AKI ÉL

WIE LEEFT, ZEGT

Wie leeft en op is en rondloopt
zegt dat hij niet weet hoe lang
hij het volhoudt. Misschien heeft hij op een briefje
geschreven hoelang, dat hij in zijn zak draagt
die leeft. Misschien

weet iemand het, die beeft alsof
van verliefdheid. Misschien als we het volhielden
om niet te zoeken en niets te vinden.
Wie in de zonneschijn zit, zegt, Heer
uw zon schijnt op mij, deze zon

schijnt op ons. Of hij zwijgt zo verder
en zegt tegen niemand een woord. En hij loopt
niet door, blijft staan, kijkt, of kijkt niet eens
maar zwijgt. Hij ziet niet
hoe zwart die zon wel niet is.

Wie leeft, zegt dat zijn een beetje
maar zijn niet kan.
De levenden, zoals ze zijn, zetten stap na stap
als machines. En ze stappen
als machines. Als machines, Heer.

AZT MONDJA AKI ÉL

Azt mondja aki él és fenn járkál,
azt sem tudni, hogy meddig
bírja. Talán felírta valami kis papírra,
a zsebében hordja, aki él,
hogy meddig. Talán van, aki

tudja, és remeg, mintha
a szerelemtől. Talán ha kibírnánk
nem keresni és nem találni semmit.
Azt mondja akire süt a nap, Uram
rám süt a te napod, miránk süt

ez a nap. Vagy így hallgat
tovább, és senkihez se szól, nem
megy, megáll, néz, vagy nem is
néz, csak hallgat. Nem látja,
micsoda fekete is az a nap.

Azt mondja aki él, hogy lenni csak,
egy kicsit is lenni, azt nem lehet.
Az élők, ahogy vannak, lépkednek
csak, mint a gép. És lépnek úgy,
mint a gép. Mint a gép, Uram.