I DREAMED IN THE CITIES AT NIGHT

I dreamed in the cities at night
in Paris I prowled on the boulevards
looking for francs on the tarmac
the bistros lured
with their black coffee and hard-boiled eggs
I could wait there until morning
in my basketball shoes
writing listening and drinking
the first rosy streaks of sky the first workers
on early bikes the first metro
with yellow human faces and nape hair still wet
the first newspaper at first light
in Paris I dreamed I could speak
at Dupont they were shooting a film
with Juliette Gréco and a man I didn’t see
the cities at night
are the people’s lovers
with their tender luminous hands
the cities at night
caress the shoulders and hair of the people
I have seen it I have felt it
I have listened to the cities
as they lay down at night
by their rivers and trees
I have talked to the people
in the cafes and cinemas of their cities
at night and in the evening light
I have smoked their Turkish tobacco
American and Algerian too
I have drunk and laughed
kissed and wept with them
in their cities at night
if they were tired and high-spirited or downcast
I dreamed I was only a tongue
only teeth only lips
I dreamed I was only words
and comforting gestures
I walked round the cities at night
found the world with each footstep
found joy in the faces of people
found grief in the breath of their words
I had dreams in plenty I dreamed
at six in the morning
my head on a table
my arms round my head
my friends around me
I dreamed with the people
I dreamed with the world
I dreamed in the cities at night.

STEDEN BIJ AVOND

STEDEN BIJ AVOND

Ik droomde in de steden bij avond
in Parijs liep ik lang over boulevards
zocht francs op het asfalt
de bistro’s wenkten
met zwarte koffie en hardgekookte eieren
ik kon er op basketbalschoenen
de morgen afwachten
schrijvend luisterend en drinkend
de eerste vegen rose de eerste arbeiders
op vroege fietsen de eerste métro
met gele mensengezichten en nog vochtig nekhaar
de eerste krant en het eerste licht
ik droomde ik kon spreken in Parijs
bij Dupont nam men een film op
een sprekende film dat gaat zonder zeggen
een film met Gréco en een man die ik niet zag
de steden bij avond
zijn van de mensen de minnaressen
de steden bij avond
strelen met hun tere lichtende handen
de schouders en de haren van de mensen
ik heb het gezien ik heb het gevoeld
ik heb naar de steden geluisterd
als zij zich neerlegden bij avond
langs hun rivieren en bomen
ik heb met de mensen gesproken
in de cafés en cinema’s van hun steden
bij avond en avondlicht
ik heb hun Turkse tabak gerookt
en die uit Amerika en Algerije
ik heb met hen gedronken en gelachen
gekust en geweend
in hun steden bij avond
als zij moe waren en vol moed of moedeloos
ik droomde ik was enkel tong
enkel tanden enkel lippen
ik droomde ik was enkel woorden
en troostende gebaren
ik liep door de steden bij avond
vond de wereld bij elke voetstap
vond geluk in gezichten van mensen
vond verdriet in de adem van hun woorden
ik droomde te over ik droomde
om zes uur in de morgen
mijn hoofd op een tafel
mijn armen om mijn hoofd
mijn vrienden om mij heen
ik droomde met de mensen
ik droomde met de wereld
ik droomde in de steden bij avond.