A SHORT HISTORY OF POLAR EXPLORATION

KORTE HISTORIE VAN POLAIRE ONTDEKKINGSREIS

De sneeuwgrens die opschuift, het licht dat snel kwijnt,
terwijl het noorderlicht bonst als een walrushart,
het land zo weids, zo overal, zo uitgestrekt,
spookachtig haast. Mythologie, olie flakkert ver weg. Weerlicht
langs de pijplijn, Alaska’s ruggengraat huivert,
De pool-klaproos, ambergrijs, een narwalslagtand,
al die massieve muskusossen trekken een golflijn
als ze zich roeren. Het ijspak in de verte is een karavaan.

Een snookertafel van ijsblokken (want we willen niet
dat onze mensen doordraaien, dus zijn er spiegels
aan de hutdeuren bevestigd, om ’t kleinste beetje zon te vangen,
tegen de ergste scheurbuik.) ’s Nachts zijn mijn dromen
groen, blauw, goud: kleuren die ik hier niet zie. De beer
is wit, het land ook. Niets om tot leven te roepen.

A SHORT HISTORY OF POLAR EXPLORATION

The snowlines, moving in, and light failing fast
as aurora borealis throbs there like a walrus heart,
all the land so wide, so all around; so vast as to
haunt. Mythology, the oil flares far away. Lightning
down the pipeline, a shiver down the spine of Alaska.
The Arctic poppy, ambergris, a narwhal tusk, and all
the massive muskoxen delineate the one soft curve
when moving. Further out the pack ice is a camel caravan.

A snooker table built from blocks of ice (we do not
want the men to go insane, have hooked up mirrors
at the cabin doors, to catch what little sun there is,
this for the worst of the scurvies.) At night my dreams
are green, blue, gold: hues I cannot see out there. The bear
is white, the land is too. Nothing to name into existence.