CURLS

There was a photo of me doing the rounds. But it wasn’t me. Whenever I was confronted by that picture, I would quickly turn the page, disturbed by those strange, unfamiliar eyes. Years passed. During the summers we’d practise in Ursula’s renovated farmhouse. Jan Switters took us on tour in the former Eastern bloc. The last time I spoke to Anneke was during the farewell concert. More than a decade later, in a small bar not far from the ferry, I was leafing through a bunch of old clippings when I stumbled upon that portrait. Only then did I realise. That guy with the strange eyes and all those curls. It was me after all.

KRULLENBOL

KRULLENBOL

Er was een foto van mij in omloop. Maar ik was het niet. Steeds als ik met het beeld werd geconfronteerd, sloeg ik snel de pagina om, ongemakkelijk door die vreemde onbekende ogen. Jaren gingen voorbij. We oefenden zomers in de omgebouwde boerderij van Ursula. We speelden onder leiding van Jan Switters in het voormalig Oostblok. Ik sprak voor het laatst met Anneke tijdens het afscheidsconcert. Ruim een decennium later, in een klein café, niet ver van het pontje, bladerde ik door een stel oude knipsels en stuitte opnieuw op het portret. En pas daar zag ik het. Die jongen met die onbekende ogen. Die krullenbol. Ik was het wel.