Nachtroer, Charlotte Van den Broeck

De vernoeming van Charlotte Van den Broecks tweede bundel, 'Nachtroer', naar een Antwerpse nachtwinkel is bijzonder treffend. De nacht, het in de donkerte dwalen loopt als een geheimzinnige draad door de bundel. De ervaring van Van den Broeck met het podium spreekt uit alle gedichten. Het ritme voelt als vanzelfsprekend, terwijl rijm, assonanties en alliteraties elkaar versterken, en de regels het vertelde alsmaar voortstuwen. De levendige beelden en beeldspraak gaan continu verbanden aan met elkaar, en met de meer filosofische gedachten die uit de gedichten en de motto’s bij de bundel spreken. 'Nachtroer' toont de fysieke pijn van het uit elkaar gaan van twee geliefden (voorgesteld als het in twee stukken gezaagd worden door een goochelaar, die de delen vervolgens toont aan het publiek), en ook wat er zich afspeelt in de wankele en onzekere periode dáárna, waarin er opnieuw naar betekenis gezocht moet worden als de vertrouwde relaties zijn verbroken (zoals de boot die in gedachte gebouwd wordt in het gedicht ‘Je zou een boot willen bouwen’, en als die perfecte boot volledig is uitgedacht, de vraag: ‘de boot zou klaar zijn, / waarheen?’).