WIJ ZIJN ER AL

12 maart 2013 Het is me ook wat in de bouwer dat maar door wil bouwen
en in de architect dat lijnen trekt: hele levens schieten
heen en weer over bureau's en altijd zit ze wel
een ruimte dwars, een steentje zus of zo.

Ook ons bedenken ze natuurlijk van te voren: als ze slapen
wonen wij al in hun kamers, behangen hun wanden,
spoken door straten - sommige van ons wensen
dan volgroeide bomen - ze denken ons
natuurlijk nooit zoals we zijn.

In hun ogen hebben we vaak toch andere namen,
bewegingspatronen, goede leefgewoonten,
waarderen we het licht, kopen we nooit
gebloemde gordijnen of kleine
porseleinen beeldjes voor
de vensterbank.

Pas als alles om ons af is raken wij ze vreemd en kijk,
de zon draait volmaakt om ons heen, we kennen
ons eigen gewichtige delen van lakens, ons
bed staat gewoon waar we slapen

en zo zijn we hier thuis: als wij 's ochtends
ontbijt willen maken groeit onder
het ei dat we breken volkomen
volmaakt het fornuis.