Poëzievoordracht: Cornelia Hülmbauer & Ricardo Domeneck

Cornelia Hülmbauer (Oostenrijk, 1982) schrijft poëzie, kort proza en hoorspelen. Haar gedichten zijn geladen, met zinnen die op zoek zijn naar de precieze woorden voor iets wat ongrijpbaar en meestal dreigend is. Tastende taal, eenvoudig, met dialectwoorden en verwijzingen naar volkse liedjes en telrijmpjes; zinnen lijken vooral te laten zien hoe ingewikkeld het is de dingen accuraat te benoemen. Dat is ook een serieuze opgave als het gaat over de kloof tussen herinneren en vergeten of de blessures die tussen mensen ontstaan. Vaak richt een ik zich tot een jij in een conversatie die raakt aan een groter engagement als onevenwichtige man-vrouwverhoudingen. Een sterk voorbeeld daarvan is de gedichtenreeks Zyklus V, die vooral gaat over het vrouwelijke lichaam in de sociale ruimte en over de vrouwelijke stem in onze samenleving. Gedichten spelen zich vaak binnen familieverbanden af, een verband dat houvast biedt, maar ook besmet wordt door familiegeheimen en huiselijk geweld. Dreiging in combinatie met onderkoelde humor maakt Hülmbauers werk meerlagig en verrassend.

Ricardo Domeneck (Brazilië, 1977) is een van de meest productieve en veelzijdige Braziliaanse dichters van het moment. Lenig maakt hij gebruik van verschillende media, van bundel en boek tot video, performance, muziek en visual arts. Domeneck identificeert zichzelf als ‘een auteur uit São Paulo, woonachtig in Berlijn.’ Hij verwoordt daarmee zijn kritische houding tegenover zijn thuisland, dat systematisch de inheemse bevolking van Brazilië het leven zuur maakt. Tegelijk distantieert hij zich van de Braziliaanse literatuur die geen oog heeft voor vrouwelijke auteurs en schrijvers van kleur. Domeneck is een bezweerder, een dichter die de kracht van zijn taal weet te maximaliseren. Filosofie en geschiedenis mengen zich met banale lijfelijkheid en observaties van het dagelijks leven, in een fonkelende, kritische haast tastbare taal. Kunstmatige grenzen en koloniale referentiekaders worden in zijn gedichten voortdurend verlegd, evenals normatieve opvattingen over seksualiteit. Domeneck heeft een bijzondere interesse in het mannelijk lichaam, waarvan hij de geneugten, zowel tonaal als thematisch, nauw associeert met de erotiek van de taal en de handeling van het schrijven zelf. In 2015 verscheen bij Perdu onder de titel Het verzamelde lichaam een bloemlezing uit zijn werk in de Nederlandse vertaling van Bart Vonck.

Presentatie: Elfie Tromp