Korte lezing: drie dichters

Threa Almontaser is een in de VS geboren dichter van Jemenitische afkomst. Haar poëzie is een indringende verkenning van een leven tussen die twee culturen. Gedichten zijn doorspekt met Arabische woorden, die de Engelssprekende lezer van zijn eigen taal vervreemden. Ze refereert in haar poëzie aan haar eigen vervreemding door de vijandige houding van landgenoten na de aanslagen van 9/11, zoals in het gedicht Hunting Girliness waarin ze schrijft: ‘(I) wore the city’s hatred as hijab’. In veel gedichten bekritiseert ze conventionele ideeën over vrouwelijkheid in het licht van geweld dat zich wereldwijd in allerlei situaties openbaart. Ook de kwetsbaarheid van het lichaam als gevolg van ideologische onderdrukking, krijgt in Almontasers werk een sterke nadruk. In die fysieke werkelijkheid speelt het leven in twee talen een grote rol. Ze laat de taal van de consumptieve werkelijkheid - verslinden, proeven, doorslikken – contrasteren met het verhaal over Jemen, de honger, de strijd en de geschiedenis van haar ouders. Almontasers poëzie stelt het denken over taal en cultuur, herkomst en bestemming, opnieuw en overtuigend scherp. 

Marjolijn van Heemstra is dichter, schrijver, theatermaker en kersvers Stadsdichter van Amsterdam. Het is haar roeping om hardop vragen te stellen. Vanuit een ogenschijnlijk onuitputtelijke fascinatie voor alle grote, onaanraakbare dimensies van het universum, verleidt ze een ieder zich te verwonderen over hoe al dat grote in onze nietigheid weerklinkt. In haar poëzie is het stellen van de vraag oneindig veel belangrijker dan het ene of juist het andere antwoord. Het zorgt voor een adembenemende grenzeloosheid die ons de ruimte geeft om voorbij de schaal van het klein-menselijke te zien en te bewegen. Door haar laatste bundel, Reistijd, Bedtijd, IJstijd echoot een voortdurend duaal bewustzijn, waarbij het leven zich in dezelfde ruimte afspeelt als een alom aanwezige dood. Door deze tegenstellingen steeds naast elkaar te laten bestaan, krijgt de tijd iets cyclisch en fungeert het lichaam, dat alle aanwezige perspectieven in zich draagt, als knoop van al die verstrengelingen in de tijd. Van Heemstra beheerst als geen ander het vermogen de schaal van haar blik, en daarmee de onze, aan te passen. En daarmee schaalt ze ook alles wat er mogelijk in ons huist. 

De piepjonge Laura Jane Lee verraste ons met haar onlangs verschenen bundel flinch & air (oktober 2021) die net zo goed een bundel over de liefde als een bijzondere verkenning van de Aziatische vrouwelijke identiteit is. Tegen het decor van de Hong Kongse massaprotesten verkent ze de culturele, politieke en maatschappelijke strijd van Aziatische vrouwen, in het bijzonder die van haar vrouwelijke voorouders, en vertelt daarmee een verhaal van schatplichtigheid, moed, veerkracht en offerbereidheid. Tegelijk onderzoekt ze op een verfrissende, heldere manier het sensuele, tere, dwaze en onzekere van de romantische liefde. Lee schrijft in het Engels en het Mandarijn. In haar gedichten gaan de talen met elkaar in dialoog en bindt ze het gesprek aan met dichters als Frank O’Hara en Reginald Shepherd, haar grote inspiratiebronnen. “This poetry has an uncanny lightness and ease of movement. It is sharp, funny and deeply seeing.” (Mark Waldron)  

Presentatie: Jasper Henderson